Waarom zie je nooit de achterzijde van de maan?

Je ziet nooit de achterzijde van de maan omdat deze van de aarde afgekeerd is

Je ziet wel degelijk de "achterkant" van de maan, omdat je elke keer een ander stuk van de maan ziet.
Er is niet eens een "achterkant".
De maan draait net als de aarde ook rondjes om zijn eigen as (één rondje duurt een MAANd).
Als je bedoelt waarom we niet altijd volle maan zien is:
Soms staat de aarde (deels) tussen de zon en de maan, hierdoor zie je maar een gedeelte van de maan.

Daar op dit moment de draai snelheid van de maan gelijk ligt aan de omwentelingsnelheid om de aarde. Echter de maan drijft van de aarde af. Dus in de verre toekomst zullen wij vanaf hier andere delen van de maan gaan zien. (met wij bedoel ik de mensheid, in een mensenleven zie je geen veranderingen).

Omdat de maan altijd met wat wij de achterkant noemen naar de aarde gekeerd staat!

Stel je nu voor dat de Maan (ten opzichte van de sterren) in net iets meer of minder tijd rond zijn as draait dan nodig is om eenmaal rond de Aarde te draaien. Dan heeft is de Maan net niet helemaal rond zijn as gedraaid (zoals gezien vanaf een verre ster), of juist net iets meer dan eenmaal rond zijn as gedraaid, dus dan lijkt het gezien vanaf de Aarde alsof de Maan een beetje gedraaid is, dus dan zijn de getijdebulten van de Maan niet meer helemaal op de rechte lijn die door het midden van de Aarde en de Maan gaat. De getijdebulten proberen zich aan te passen, onder invloed van de getijdekrachten, maar ze lopen altijd een beetje achter omdat het tijd kost om op gang te komen en omdat er wrijving is die de aanpassing hindert. Het resultaat is dat de getijdebulten nooit precies goed aangepast zijn aan de getijdekrachten en dat er daarom een netto koppel is dat de draaiing van de Maan afremt als de draaiperiode korter is dan de baanperiode, of dat de draaiing versnelt als de draaiperiode langer is dan de baanperiode.

Als er dus ergens twee hemellichamen rond elkaar heen draaien, dan zullen hun draaisnelheden zich langzaam aanpassen net zolang tot ze een toestand bereiken waarin de draaiperioden gelijk zijn aan hun baanperiode (dus dat ze in een 1:1 spin-baanresonantie zijn gekomen), behalve als ze voordien al in een hogere spin-baanresonantie zijn gevangen. Dat laatste kan gebeuren, maar (blijkbaar) alleen als de baan voldoende afwijkt van een cirkel. Mercurius is hier een voorbeeld van, want die heeft een 3:2 spin-baanresonantie met de Zon.

Zoals velen al verteld hebben, draait de Maan precies mee met de Aarde. Maar wat nog niemand je verteld, is dat er ook een theorie over is waarom de Maan juist déze snelheid heeft.

Er zijn verschillende theorieën over het ontstaan van de Maan. Één veel geaccepteerde verklaring is dat een de planeet Thea een botsing maakte met de Aarde toen deze net ontstaan was. Deze botsing bracht zoveel energie te weeg dat de twee objecten deels samen smolten. Echter, door de invalshoek van Thea en de draaiingssnelheid van de Aarde, slingerde een deel van de verkregen massa van de Aarde af door centripetale kracht.

Je kan je nu voorstellen dat dit deel dat afslingerde (in vloeibare vorm weliswaar, denk hierbij aan een lavalamp), de zelfde draaisnelheid en richting heeft als het object waar het eens deel van uitmaakte (de Aarde). Deze theorie verklaart ook waarom de maan van onze planeet relatief groot is (slechts 4 keer zo klein als de Aarde), in verhouding met manen van andere planeten.

Wie weet wat we dan te zien zouden krijgen;daarom denk ik dat ze zich schaamt.

- de achterkant is relatief t.o.v. de kijker. Die kun je alleen zien met een spiegel.

de maan draait om zijn as, dus je zult uiteindelijk alle kanten van de maan zien. Helaas is altijd maar de halve maan verlicht, soms het deel dat wij zien, soms het deel dat wij niet zien, soms iets er tussen in.

De maan is rond. Je ziet de bovenkant. Echt waar.