Blijft een theelepel neutronenster intact op aarde?

Een Theelepeltje Neturonenster heeft een gewicht wat ver onder de Chandrasekhar
limiet ligt (2.85x1030 kg). Dat is het minimumgewicht waarbij de de zwaartekracht zo groot is dat de krachten van de electronenschillen niet meer voldoende is om het gewicht te ondersteunen en krijg je een collapse.

Als je daar onder komt winnen de electronenschillen weer het krachtenspel en hou je dus geen theelepeltje neutronenster over.

Met alle respect voor de juiste berekening van Ihave, maar volgens mij blijft wel de neutronenster intact maar niet de aarde zelf.

Een neutronenster is een eindstadium, wat betekent dat ze vrij definitief is qua toestand en daar draait het allemaal om. Door de integrale implosie, is dit vooral te merken aan de rotiesnelheid (denk aan jezelf op een draaimolentje als kind terwijl je met je armen je jezelf dichterbij de kern trekt) die tot (volgens niet 100% zekere berekeningen) maximaal ruim 700 keren PER SECONDE (stel je voor!) rond hun as draaien. Dit is van dergelijke invloed qua magnetisme dat bijv. geen enkele computer ook maar in de buurt nog enig iets zou kunnen opslaan of dat we eigenlijk als mens zelfs nog in staat zouden zijn om te denken door het gigantische magnetische veld en de zeer gevaarlijke gammastraling die hierdoor zou ontstaan (zie http://www.epa.gov/radiation/understand/gamma.html voor meer uitleg daarover).

Het is ook op die manier dat men net omgekeerd (vanuit pulserende radiostraling, men dacht initieel overigens dat de eerst ontdekte ster net intelligent leven uit de ruimte was dat een signaal naar aarde zond, in 1967 of 2 jaar na mijn geboorte, afkorting = LGM1 = Little Green Man) logische rekendeducties maakte over elektronen die met de protonen in de kern interageren en neutronen vormen.

Dat er iets mis is met de logica, bewijst trouwens dat men zelfs de kernfusie in zijn eerste fase (waterstof naar helium) niet rendabel krijgt ondanks het feit dat dit rekenkundig voorspeld en logisch leek en het de opvolger van kernsplitsing zou zijn en de definitieve oplossing van ons energieprobleem (nee dus, zo simpel ligt het echt niet om God te spelen voor de mens).

Maar je vraag is zeer adequaat want in het dure LHC-project (Large Hadron Collider) is men hiermee precies bezig om dat te onderzoeken (bij nog zwaardere sterren gaat het om een zwart gat, weet je nog de paniek in de kranten dat het LHC een zwart gat zou produceren en heel de aarde zou opslokken?) en ook dat geeft intussen 100 X meer vraagtekens dan rekenkundige oplossingen.

In gewone termen: De zon laat ons aarde op 8 plusuten (ik gebruik + ipv - ook in woorden) afstand rond zich draaien. Als je die zon in een bolletje perst van diameter minder dan 20 km, en je neemt daar een theelepel van... dan mag je vergeten dat die theelepel massa daaruit de 'daaruit gigantisch ijle massa van de aarde' meteen vernietigt. Een neutronenkern is gigantisch stabiel!