Van wat is de ruimte dat zich tussen atomen bevind gemaakt?

Atomen komen in enkelvoudige en meervoudige (verbindingen) voor. Van uit deze vormen is eigenlijk alles gemaakt. tussen de atomen is wat je al beweerde : 'niks'. er is zo veel lege ruimte tussen atomen, dat in theorie de Mount-Everest een kleine rots kan zijn, die wel even zwaar is. Als je meer wilt wetten zal ik snel de onderstaande collage kijken. De professor legt op een boeiende manier uit hoe het allemaal zit.

Als je je een atoom voorstelt als een bol, dan is die bol voor het grootste gedeelte leeg. Als twee atomen een binding met elkaar aangaan, dan worden de afzonderlijke bollen een beetje ingedeukt. Ze komen dichter bij elkaar dan twee biljartballen kunnen. Je kunt het nog het beste vergelijken het twee ballen klei: als je ze stevig tegen elkaar drukt zitten de middelpunten van de ballen dichter bij elkaar. Er zit dus niets tussen; zeker geen stokjes of zo, dat zie je in modellen. Twee atomen(of meer) vormen een nieuw deeltje: een molecuul.
Een stap verder is het volgende: Een atoom bestaat uit een heel kleine kern met o.a. positieve deeltjes: protonen en een wolk met evenveel negatieve elektronen. Als 2 atomen een binding vormen gaat een elektron van ieder atoom samen in een nieuwe wolk zitten: dit gemeenschappelijke elektronenpaar zorgt ervoor dat alles bij elkaar blijft(door elektrische aantrekking).

Heel frustrerend; maar er is geen antwoord. Als dingen heel klein worden (en dat geldt zeker voor atomen en elektronen) dan geldt de normale natuurkunde van grote dingen niet meer en gaan we over op iets wat quantummechanica heet.
In de quantummechanica kun je niet meer met zekerheid zeggen waar een deeltje zich bevind. Het wordt een soort kansfunctie; er is zoveel procent kans dat ie in dit gebied zit. Deeltjes kun je dan ook gaan beschrijven als een golffunctie; en ja als het deeltje er eigenlijk niet meer is (of je weet niet waar het is) dan wordt het ook moeilijk om te definiëren wat er naast het deeltje is. Dus er zin plaatsen met een grote kans het deeltje aan te treffen en plaatsen met een kleinere kans. Er zijn geen lege gebieden, wel gebieden met een heel kleine kans.

Het probleem zit er ook een beetje in dat de concepten, noties, oftewel de woorden die we dagelijks gebruiken niet meer goed van toepassing zijn. B.v. hebben we hier de woorden 'leeg - vol'. Als er geen appels in de mand zijn is die leeg. Dat begrijpt nog iedereen, daar is taal ook voor gemaakt. Als we de zaak wat nader bekijken kan iemand zeggen dat er nog steds lucht in zit, in tegenstelling tot vacuum. In een bepaald technisch-natuurkundige context maakt ook deze uitspraak nog zin. En lucht op zijn beurt, waar bestaat die uit? Uit molekulens met een bepaald diameter (jawel, zelfs daar kan je nog iets over zeggen) met ertussen (hm, 't word langzamerhand moeilijk) nix. Of telt straling hier weer mee?
En ga zo maar door. Op een gegeven moment merk je dat de woorden van onze taal niet meer goed van dienst kunnen zijn om de werkelijkheid dáár te beschrijven. Hoe verder je naar het kleinste of grootste gaat hoe moeilijker het wordt. Soortgelijke vraagstukken zijn b.v. 'wat is leven?' Leeft een virus of een eiwit? Eigenlijk overtollig dit soort vragen.

P.S. Mijn antwoord sluit een beetje aan aan die van GerritH, maar ik heb ervoor gekoozen mijn reactie als apart antword te plaatsen.