Wat is het verschil tussen Röntgenstraling en radiogolven?

Rontgenstraling is straling die wordt gebruikt om in ziekenhuizen foto's en scans te maken van botten. Deze straling gaat door je lichaam heen (doordat de straling een kleine golflengte heeft). Radiogolven worden veelal gebruikt door de media, zoals radiostations, televisiezender en walkietalkiekanalen. Deze straling heeft zo'n grote golflengte, dat de straling wordt tegengehouden door je huid.

Om een beeld te krijgen van bijvoorbeeld botbreuken worden röntgenfoto’s gemaakt. De röntgenstralen gaan door het lichaam heen en geven een soort schaduwbeeld van de organen en het skelet. Ook bij het vermoeden van hartfalen, een longontsteking of een longtumor kan een röntgenfoto meer duidelijkheid geven.
Bij een CT scan wordt ook gebruik gemaakt van röntgenstraling, alleen worden nu dwarsdoorsneden gemaakt die door de computer worden vertaald in 3D-beelden. Zo kunnen alle organen, maar ook afwijkingen aan botten of weefsels worden bekeken.

MRI (Magnetic Resonance Imaging)
Werkt niet op basis van straling, maar met radiogolven. De patiënt ligt in een buis waarin een heel sterke magneet zit die het lichaam magnetisch maakt. Omdat de chemische samenstelling van weefsels varieert, zijn ook hun magnetische eigenschappen verschillend. Dankzij deze verschillen kunnen afbeeldingen worden gemaakt. De beelden kunnen met de computer als ‘plakjes’ van het lichaam worden bekeken. MRI is vooral bij hersenonderzoek een nuttig hulpmiddel.

Röntgenstralen geven dus een beeld door door het lichaam heen te gaan, waardoor er een soort schaduwbeeld ontstaat. Terwijl radiogolven sellecteren op magnetische eigenschappen van het lichaam.

Rontgenstralen zijn radiogolven maar niet alle radiogolven zijn rontgenstralen. Vergelijkbaar met een koe is een dier maar niet alle dieren zijn koeien.

Beide zijn electromagnetische straling maar de energie die ze hebben verschilt. Daarom valt röntgenstraling in de categorie ioniserende straling en vallen radiogolven in de categorie niet-ioniserende straling. Ioniserende straling bevat zoveel energie dat uit een atoom een elektron kan worden los gemaakt waardoor het atoom geladen wordt. Zo'n geladen atoom heet ion, vandaar de term ioniserende straling. Radiogolven bevatten te weinig energie om dit te kunnen doen.

Beiden behoren tot het elektromagnetische spectrum. Röntgenstraling (of X-straling) ligt aan de energetische kant van het ems en bevat dus bijvoorbeeld meer energie dan zichtbaar licht. Het ontstaat bijvoorbeeld wanneer een geëxciteerd elektron 'terugvalt' naar een lager energieniveau. Ook wanneer een positron (bijvoorbeeld afkomstig van beta-straling) en een elektron elkaar annihileren ontstaan 2 X-stralen met elk een energie van +/- 511 keV. Omdat deze straling zo energetisch is, kan deze overal makkelijk door.

Radiogolven hebben weinig energie. Ze bevinden zich dus aan de andere kant van het ems. Ze bevatten minder energie dan zichtbaar licht en kunnen gebruikt worden voor bijvoorbeeld dataoverdracht. Net omdat ze zoveel weinig energie bevatten kunnen ook deze golven overal makkelijk door.

Het zichtbare licht dat alleen door transparante materialen gaat zit daar tussenin. Het is dus 'te groot' en heeft ook te weinig energie om overal doorheen te gaan.

Hier denk ik het kortste antwoord.... het verschil zit hem in de frequentie. Röntgenstraling hebben een veel hogere frequentie dan radiogolven.

Radiogolven zijn elektromagnetische straling, net als röntgenstraling. Het verschil is dat zij een verschillende golflengte en energie hebben.