Hoe wisten de Romeinen, dat het landschap tussen Uzes en Nimes (Fr.) zo afliep dat ze er een waterleiding bouwden. (Pont du Gard)?

Question

Het aquaduct werd rond 50 na Christus gebouwd onder keizer Claudius of Nero en voorzag de stad Nîmes 5 eeuwen lang van grote hoeveelheden water dat onder druk werd toegevoerd. In de eerste eeuw ontwikkelde de Romeinse stad "Nemausus" zich zo snel dat besloten werd een aquaduct te bouwen, in navolging van Rome, de hoofdstad die als voorbeeld diende voor het hele Romeinse Rijk. Het aquaduct gaf de stad (die toen 20.000 inwoners telde) een nieuw prestige: fonteinen, thermen, stromend water in de huizen van welgestelden en schone straten verhoogden het comfort en welzijn in de stad. Door het verval van gemiddeld 25 cm per kilometer, dat ook voor die tijd ongekend laag was, voerde het aquaduct onder invloed van de zwaartekracht automatisch 30.000 tot 40.000 m3 water per dag naar Nîmes, vanuit een 50 kilometer verderop bij Uzès gelegen bron.

Poet · Accepted Answer

De Romeinen hadden een instrument dat zij "chorobates" noemden en dat een vergelijkbare werking heeft als de hedendaagse waterpas.

Het was een soort laag vlak tafeltje dat waterpas werd neergezet met behulp van enkele schietloden aan de zijkanten. Soms was er bovenop ook een gootje op holte uitgespaard welke met olie of water gevuld werd en dan als waterpas fungeerde. Zo kon de chorobates exact horizontaal worden gezet als er teveel wind was voor de schietloden.

Iemand liep met een stok met maataanduidingen naar verschillende plaatsen. Bij elke plek werd exact over het oppervlak van de chorobates gekeken, dus horizontaal, om het hoogteverschil tussen chorobates en "stoklocatie" te bepalen. Zo kon dus ook de relatieve hoogte tussen de verschillende stoklocaties worden bepaald. Door dit vaak te doen kreeg men een hoogteprofiel van een gebied over langere afstand.

En daarmee en kon men dus zien dat het terrein afhelde en kon het aquaduct worden uitgezet op zodanige wijze dat dit de helling van het terrein volgde.

Toegevoegd na 1 dag:
Aanvulling:
Gelet op de grote afstand en het beperkte verhang zal ook de aardkromming een factor van belang zijn geweest. Deze middelt zich echter uit als bij een doorgaande meting steeds gelijke meetafstanden tussen maatstok en chorobates worden gebruikt.

De Romeinen hadden ook een instrument waarmee zowel hoogteverschillen als afstanden konden worden gemeten. De "dioptra". Deze was nauwkeuriger zodat de kans zeer groot is dat daarmee is gewerkt. De dioptra werkt met driehoeken met één rechte hoek. Daarom zal er ook gebruik zijn gemaakt van een "groma".

Ik verwijs naar de goede informatie over deze instrumenten en hun gebruik in de bronnen.

 · Answer

Dat wisten ze niet maar ze bouwden met het met het door Poet beschreven instrument, de Groma om rechte hoeken te meten, de Hodometer om afstanden te meten en een schietlood. Voorwaar een prestatie van formaat.

Overigens hoefden het ook niet te weten. Het enige waarvoor ze moesten zorgen was dat het afliep (minimaal) om te zorgen dat het water de goede kant op stroomde.

Aan de andere kant is het natuurlijk onbegrijpelijk dat men toen dit soort technieken beheerste en met zulke primitieve instrumenten zulke nauwkeurige prestaties kon leveren. Het lijkt mij dat het alternatief "ancient aliens" serieus overweging verdient ;-)

Hoe wisten de Romeinen, dat het landschap tussen Uzes en Nimes (Fr.) zo afliep dat ze er een waterleiding bouwden. (Pont du Gard)?

Het beste antwoord

Andere antwoorden (1)

Bekijk alle vragen in deze categorieën: