Wat is het verschil tussen apolair en hydrofoob?

Apolair betekent dat een molecuul niet polair is. Een polair molecuul heeft twee kanten met een andere lading; de ene kant is wat positief geladen en de andere kant wat negatief. Omdat water zelf sterk polair is, kunnen andere moleculen die ook polair zijn, zich goed mengen met water. De polaire moleculen richten zich dan elkaar. Anders gezegd, er vormt zich een mantel van gerichte watermoleculen rond de polaire moleculen. Dit is energetisch een gunstige toestand, zodat polaire stoffen goed oplossen in een polair oplosmiddel (water). Omgekeerd geldt dat apolaire stoffen doorgaans beter oplossen in apolaire oplosmiddelen. Hoewel veel apolaire stoffen ook hydrofoob zullen zijn, is dat geen vaste regel. Zo is CO2 een apolair molecuul. Maar het lost zeer goed op in water. In dit geval komt dat doordat CO2 (reversibel) reageert met water tot H2CO3 dat in water uiteen valt in H+ en HCO3-, en CO3 2-, allemaal polaire ionen. In elk geval is CO2 daardoor niet hydrofoob, hoewel wel apolair.