Hoe komt het, dat als de zon schijnt, eerst aan de onderkant de sneeuw ontdooit?

Sneeuw is verrassend genoeg een goede isolator. En het is doorschijnend waardoor ook het licht deels door de sneeuw gaat. Warmte is infra-rood straling en kan op zich dus warmte vormen onderaan als je een kleine ruimte hebt, waarbij sneeuw en ijs zelfs als 'glas' kunnen werken (zoals je de warmte achter de ruit voelt). De warmte van de grond, stijgt echter meteen en moet terugkeren en krijgt enkel afkoeling van de bovenkant. Als het dus voldoende koud blijft, dan gaat de koude verder van boven naar onderen. Wordt het iets warmer, dan heeft het de neiging de warmte naar onderen te laten doorgaan, omdat er een overgangsfase is van warmte. De kern van dit alles is dat je een proces dus altijd in fases van overgangen moet beschouwen: Van warm naar koud, van koud naar warm. Het isolerende materiaal zal langer weerstand bieden dan niet isolerend materiaal dat de temperatuur beter doorgeeft (het gaat over doorgeven van trillingen van moleculen, dus lucht ertussen zorgt dat die trillingen minder rap doorgegeven worden in hout met luchtzones en natuurlijke zaken als gras met kanaaltjes dan in bijv. ijzer of vaste stoffen). Hetzelfde doet zich voor bij de bouw van een iglo ook, waarin - als het echt berenkoud is buiten - je zelfs een vuurtje kunt stoken en het smeltwater binnenin terug zal bevriezen door de aangevoerde koude van buiten (eigenlijk afvoer van warmte naar buiten, aanvoer van koude bestaat in zekere zin NIET, maar dat is zoals onder nul bij wiskunde dat relatief is tegenover een bepaald punt in Celsius en Fahrenheit maar niet bij Kelvin waar bij het nulpunt alle materie komt stil te vallen en er geen energie meer zou zijn). Omgekeerd is het zo dat als regen op een bevroren wegdek valt dat een stuk onder nul staat, je onderaan meteen ijs krijgt, en pas nadien de regen de bodem opwarmt. Opnieuw is dit een overgangsproces echter. Elfstedentocht eind volgende week???