Wat voor soorten energieën komen tot stand tijdens lopen, hardlopen en snelwandelen?

Het leuke is dat lopen in wandeltempo betrekkelijk weinig energie kost omdat de energie tijdelijk in de pezen wordt opgeslagen. Dan is het dus een potentiële energie zoals die in een stalen veer. Die potentiële energie wordt weer omgezet in kinetische energie voorwaarts en een potentiële energie tegen de zwaartekracht in. Bij het neerkomen fungeert de afgeronde hiel als schokbreker en zorgt de naar beneden wijzende hiel ervoor dat de voet al snel de grond weer raakt zodat de beweging zo geleidelijk mogelijk gaat en het lichaam niet te veel op en neer beweegt. bij het neerkomen worden de pezen in de voet en de achillespees eerst opgespannen en bij het afwikkelen wordt de energie in de pezen weer gebruikt voor de volgende pas.

De spieren blijven vrijwel op hun plaats en helpen met het op het juiste moment opspannen van de pezen. Het tempo van lopen wordt ook gedicteerd door dit systeem, met langere benen is het tempo trager met de wortel van de beenlengte tot aan de heup en de pas neemt evenredig toe met de lengte van het been, waardoor je sneller gaat met langere benen.
Bij hardlopen wordt ook de hiel nog gebruikt, maar sprinters landen meer op hun voorvoet als het been alweer naar bijna naar achteren slingert zodat de hiel de snelheid niet afremt.
Er gaat energie verloren in de vorm van warmte, dat kan ook problemen met de pezen geven, omdat de pezen een klein volume hebben, slecht worden doorbloed en het energieverlies per pas een procent of tien bedraagt.

Er gaat ook energie zitten in de aansturing en de bloedvoorziening. De aansturing in de hersenen en zenuwen kost electrische energie, die weer door chemische energie wordt aangevuld (ATP dat ionenpompen aandrijft). Het hart moet extra hard pompen en als het hart is dichtgeklapt veert het weer open door de stijfheid van de wanden (nog een 'pees'veersysteem). Een gedeelte van de warmte wordt weer uitgestraald in de vorm van infraroodstraling.Een ander deel wordt gebruikt om water op de huid en in de longen te verdampen. Daarbij gaat de energie dus in een faseovergang zitten waarbij water een hogere energie krijgt.
Dat is het zo een beetje denk ik. op de energie van de spieren na. Dat kun je het beste omschrijven als chemische energie denk ik. Daarbij spelen calciumpompen en ATP een grote rol, zodra calcium in de spiercel komt trekken de spiervezels samen. Daarna wordt het Calcium snel weer teruggepompt. Vanwege hun grote dikte ten opzichte van de pees rekken spieren niet zo veel als de pees/