220 volt op zee, hoever reikt het?

Dan springen de stoppen je om de oren en daar zal het wel blijven.

Water geleidt elektrische stroom.
Als een elektrisch apparaat in je bad valt, gaat de stroom via het geleidende water en je lichaam naar je metalen badkuip, die geaard is. Als er een aardlekschakelaar in het huissysteem aanwezig is zal de aardlekschakelaar direct de spanning uitschakelen en je leven redden.

Zout water geleidt beter dan ons kraanwater. Als je een draad met 220V vanuit de boot in het water steekt, zal de stroom in een halfbolvormige vorm zich verspreiden. Hoe dichter je bij de draad komt, hoe hoger de spanning en dus de stroom. Vissen die in de buurt zwemmen worden gedood of -op grotere afstand- verdoofd.

De zee is - ondanks dat ie gemaakt is van water - de mooiste 'aarde' die je voor kunt stellen. En dan bedoel ik 'aarde' in de natuurkundige betekenis. Dat ie zout is helpt daar ook nog een klein beetje aan mee. Kortom, een joekel van een kortsluiting. Je hebt niet genoeg stroom voorhanden om iets aan te richten van belang.

Als je een draad met 230VAC van een geaarde generator/trafo in zee legt, loopt de stroom fors op en is er zelfs sprake van een kortsluiting.
Ik heb wel eens twee draden in een glas water gehangen
en die met een transformator 1:1 en een regeltrafo op
het net aangesloten, de opgewekte 230VAC was daardoor niet geaard en regelbaar.
Er gebeurde niets met gedestilleerd water.
Toen deed ik een HEEL KLEIN BEETJE ZOUT in het water.
Dat begon gelijk te borrelen en was in een paar tellen op het kookpunt.
DOE DIT NIET NA.
De bellen werden niet veroorzaakt door electrolyse, dat kan niet met wisselstroom.
Dit demonstreet tevens hoe gevaarlijk 230V is.
Zeker met vochtige bezwete handen (zout water dus EN een gehydrateerde huid) en het aanraken/verbonden zijn met aarde zorgt voor een stroom tot een absoluut lethale
waarde van 250mA.
Op zee werkt 230 VAC dus over een afstand die volledig afhankelijk is van de plaats van de electrode en de aarding.
Daartussen moet je je niet begeven!!