wat is het verschil tussen polaire bindingen en apolaire bindingen?

Een polaire binding is een aantrekking tussen twee moleculen, die een dipoolmoment hebben. Dat wil dus zeggen dat de elektrische lading niet evenwijdig verdeeld is over het molecuul. Bij water bijvoorbeeld is één kant van het atoom licht positief geladen (de waterstofatomen). De kant waar het zuurstofatoom zich bevindt is deels negatief geladen. Een watermolecuul is qua elektrische lading dus een soort magneetje. Hierdoor ontstaat er tussen de watermoleculen onderling een aantrekkingskracht tussen positief en negatief geladen gedeelten van de moleculen. Water is niet het enige molecuul dat een dipool kan hebben. Trichloormethaan (CH3-Cl); chloroform) is bijvoorbeeld ook een polair molecuul.

De polaire verbinding slaat dus op het hele molecuul als zijnde een soort magneetje. Een waterstofbrug daarentegen is het resultaat van enkel de aantrekking tussen een licht positief geladen waterstofatoom, en een wat negatief geladen atoom in een ander molecuul (bijvoorbeeld zuurstof, stikstof of fluor). Een waterstofbrug kan plaatsvinden tussen twee moleculen die niet per se polair zijn, bijvoorbeeld in DNA.

Bondig gezegd:

-polaire verbinding: het hele molecuul is een soort magneetje en onderling vormt het dus een aantrekkingskracht met onderling dezelfde moleculen (zoals in water)
-waterstofbrug: een lokale verbinding tussen een waterstofatoom in een molecuul en een zuurstof-, stikstof- of fluoratoom in een ander molecuul (wat niet per se dezelfde hoeft te zijn)

Wat betreft het omgekeerde van polaire binding, bestaat er niet zoiets als een apolair binding. Dat is gewoon het gebrek aan een polaire binding tussen moleculen. Wat wel bestaat is een zogeheten apolaire VERbinding, bijvoorbeeld vetten. Zij worden zo genoemd omdat zij dus geen polariteit vertonen zoals water dat wel doet. Door hun gebrek aan polariteit zijn ze ook erg hydrofoob: ze lossen niet (of nauwelijks) op in water of andere polaire oplosmiddelen.