Hoe breed is een bliksem?

De breedte varieert en is afhankelijk van het aantal (kilo)ampere.
Het licht is zo fel dat je netvlies iverstraald wordt.
Daar waar de bliksem in zand slaat ontstaat een verglaasde inslagbuis die ergens tussen de halve en drie cm breed is.
Zelf heb ik vonken gemaakt tot ongeveer 100A en door papier laten slaan. Als het papiet niet in brand vliegt zit er een gat in van enige millimeters diameter.
Dat klopt dus aardig met de stromen die die bliksem veroorzaakt, tot ongeveer 100 000 Ampere.
De bliksem zelf is dus veel dunner dan je zou denken.

Geioniseerde lucht die als geleider dient voor de hoofdontlading is dus een zeer goede geleider.

Als je bijvoorbeeld Teslaontladingen door filters bekijkt (zijn eigenlijk zelfstandige bliksems) dan zijn ze iets dikker dan naaigaren maar voor het blote oog zien ze er centimeters dik uit.

Ik heb veel demo's met Tesla en andere hoogspanningmachines gegeven en krijg ook vaak deze vraag. Reeds vroeg trok men snel een strook papier tussen een vonkontlading van een condensator door en ontdekte dat de gaatjes vrij klein waten en het er veel waren , een bliksem slaat letterlijk heen en terug totdat de spanning te laag is om de afstand nog te overbruggen.

Dus een bliksem is niet EEN ontlading maar oscilleert, wat bijdraagt aan de diktebeleving.

Ook in de TU Delft bleek met de grote Marxgenerator dat de dikte van de vonk (ze halen daar 4miljoen volt) veel dunner is dan het lijkt.

Als ik met een 1 Watt groene laser op een wit vlak schijn, lijkt de lichtvlek veel meer dan een centimeter diameter , is echter minder dan een mm. als ik op zwart geeloxeerd aluminium schijn. Ook daar treedt overstraling van je netvlies op.

De bliksen duurt ook veel te kort om hem te zien, wat je ziet is een nabeeld (zeg maar een tijdelijke inbranding in je netvlies).
Mede daarom moet je hele lange sluitertijden gebruiken, een bliksem fotograferen als hij ontstaat is anders een echte toevalstreffer, de sluitertijd is veel groter dan de duur van de bliksem. Gelukkig maar.