Waar komt hier super positie in voor?

Dat begrijp ik niet. De superpositie is op het moment dat je nog niks gemeten hebt. Als je geen sensoren bij despleten zet dan verdwijnt de superpositie po het moment dat het interferentie patroon ontstaat. Als je sensoren bij de spleten zet verdwijnt de superpositie op het moment dat je meet door welke spleet het foton gaat. Dat heeft als consequentie dat er geen interferentie patroon is. Alle fotonen zijn in superpositie voordat je iets meet. Dat probeerde ik duidelijk te maken.

Ik denk dat Samsung denkt dat het foton in een golf verandert als het door de dubbele spleet gaat en weer in een deeltje verandert als het op het scherm terechtkomt. Zo bezien is er niets vreemds aan de hand. Maar we gaan ervan uit dat het foton de hele tijd zowel een deeltje als een golf is. Dus kun je de vraag stellen door welke spleet het deeltje is gegaan. En dan is het antwoord door allebei een beetje. Dat wordt bedoeld met superpositie.

Je weet niet wat het is, dat is de superpositie. Als waarnemer bepaal je uiteindelijk hoe het zich gedraagt. Door een sensor bij de spleten te zetten gaat het zich als deeltje gedragen. Door ze er niet neer te zetten gaat het zich als een golf gedragen. De precieze interpretatie van dergelijke toestanden is problematisch. Het is niet zo dat een deeltje zich in twee toestanden tegelijk bevindt, maar het is ook niet zo dat het zich in een van beide toestanden bevindt en men alleen nog niet weet in welke. Wat men wel weet, is dat een systeem bij meting overgaat in één van de toestanden. Dus je kunt niet stellen dat het een golf is of een deeltje voordat hij bij de spleten aankomt. Je weet het niet. En zolang je het niet weet bevindt het deeltje zich in superpositie en als je het weet (door te meten) niet meer.

Ik heb onderstaand uit de wiki bij elkaar geschraapt en een beetje bewerkt om er een logisch verhaal van te maken. Ik hoop dat het duidelijk is. >>> De toestand van een kwantummechanischsysteem wordt beschreven door de zgn. golffunctie. De golffunctie bevat de informatie voor alle eigenschappen van het deeltje, zoals plaats, impuls en energie. De kwantummechanische tweeledigheid van alle materie komt in deze vergelijking tot uiting. Dat wil zeggen dat deeltjes altijd een golfkarakter met zich meedragen en golven omgekeerd altijd een deeltjeskarakter hebben. <<< Het gaat dus niet alleen over de plaats waar een deeltje zich bevindt maar ook over andere eigenschappen van een deeltje. Vandaar de term toestand en niet plaats. Mijn interpretatie van de term superpositie is dat je weet dat er een deeltje is en weet welke toestanden er kunnen zijn omdat je dat kunt uitrekenen met de golffunctie maar dat je niet weet in welke toestand het deeltje zich bevindt. Dat weet je pas als je meet en op het moment van meten vervalt de superpositie (wat men het instorten van de golffunctie noemt) en ken je de toestand van het deeltje.