Wat is de constante van nernst?

Je bedoelt waarschijnlijk de wet van Nernst?

Deze wet van Nernst is eigenlijk van toepassing wanneer je bijvoorbeeld m.b.v. een daarvoor gemaakte elektrode een concentratie van een bepaalde stof wil gaan bepalen: bijvoorbeeld de pH, natrium-ionen, etc...

Aan de hand van deze wet kan je stellen dat je een bepaald potentiaalverschil zal hebben bij een bepaalde temperatuur en concentratie. Weet je het potentiaalverschil en de temperatuur kan je dit gaan omrekenen naar een concentratie.

Omgekeerd kan ook: heb je een elektrochemische cel dan kan je het potentiaalverschil hiervan gaan uitrekenen.

In de wet van Nernst komt echter geen 'constante van Nernst' voor. Echter wel de constante van Faraday (F) en de algemene gasconstante (R):

F = 96485 C/mol
R = 8,31 J/K.mol

Wil je met de wet van Nernst aan de slag dan heb je ze natuurlijk niet allebei nodig, want het quotiënt ervan is uiteraard ook constant en kan je in een berekening gaan gebruiken:

R/F = 8,62E-5

En als je bij een constante temperatuur werkt bijvoorbeeld 298 K dan kan je dit natuurlijk ook al in rekening brengen:0,0257.

Dit nog even vermenigvuldigen met 2,3 (ln(10)) om het natuurlijk logaritme weg te werken geeft: 0,0591, misschien bedoel je dit getal?

Voor de uitgebreide formules: zie http://nl.wikipedia.org/wiki/Wet_van_Nernst

Doel je misschien op E(20 gradenC)=-0.05816pH ?

Toegevoegd na 39 minuten:
De uitgewerkte vereenvoudigde formule is

E=Eo+0.05816.[H3O+]

Voortkomend uit E=Eo+(RT/nF).ln[H3O+]

Men stelt hier de concentratie in normalen van H3O+ gelijk aan die van de metaalionenconcentratie
Eo is dan de normaalpotentiaal, uitgedrukt in Volt, welke men corrigeert op temperatuur, valentie en concentratie.

Om het werkbaar te houden gecorrigeerd op laboratoriumomstandigheden kan men dan met de in het basisantwoord genoemde formule werken.

-0.05816 werd vroeger wel eens het getal van Nernst genoemd, omdat het een voor labomstandigheden aangepaste waarde is, is het wat gevaarlijk om het de constante van Nernst te noemen.

Ik kan me echter voorstellen dat hier en daar toch deze term voor dit getal gebruikt wordt, vaak worden in berekeningen de in laboratoria geldende omstandigheden gebruikelijke waarden als 20 graden en 1013 HPa gehanteerd, veel analyses vergen qua nauwkeurigheid geen verdere correctie,
net als men van standaarden uitgaat als 0.1000n titrant (vaak werden die wel op vier cijfers achter de komma gesteld)

Je hebt ook nog de verdelingwet van Nernst, welke vooral voor het uitschudden van fracties door solvents met verschillende oplosbaarheid tov het agens via scheitrechters
gebruikt werd, via deze wet kon je dan de beste combinaties van NIET in elkaar oplossende uitschudvloeistoffen gekozen worden. Ook in de dunneplaat chromatografie kwam je deze wet nog wel eens tegen, vooral bij x-y chromatografie.

Ik moet dat allemaal wat uit het hoofd reproduceren en het is even geleden, in het begin van het DNA tijdperkkon je zo bijvoorbeeld de loopvloeistoffen qua polaire/apolaire eigenschappen instellen om zo een optimale scheiding te krijgen.
Na drogen werd de geconcentreerde fractie uit het chromatogram geknipt of -bij dunne plaatchromatografie het Al2O3/silicaatmengsel- afgekrabd en verder geanalyseerd.

De IR spectrometrie was in opkomst , de HPGLC was ook in ontwikkeling, de wat brede en korte chromatografie spiralen gaven een veel minder scherpe scheiding (retentietijdverschil) dan de latere chromatografen met lange coils en steeds betere en zuiverder draaggassen.

De inzichten van Nernst waren in die tijd een grote hulp om
uit de vele mogelijkheden keuzes te maken die tot verdere ontwikkelingen leiden.

Het is onterecht om Nernst alleen/vooral aan potentiometrie te koppelen.

Hij heeft voor de chemie veel betekend.