Waarom is 2H2 + O2 -> 2H2O een redoxreactie? Want je hebt hier geen elektronenoverdracht.

Er is wel degelijk elektronenoverdracht, al is die overdracht niet 100%.

Water (H2O) is een gepolariseerd molecuul. Dat komt doordat het zuurstofatoom "harder aan de gedeelde elektronen trekt" dan de waterstofatomen. (En doordat het watermolecuul een V-vorm heeft, met het zuurstofmolecuul op de onderste punt van de V en de beide waterstofatomen aan de beide uiteinden van de V.)

De gedeelde elektronen cirkelen dus zowel om het zuurstofatoom als om het waterstofatoom, maar ze zitten gemiddeld vaker bij het zuurstofatoom dan bij het waterstofatoom.

Daarmee is deze binding een tussenvorm tussen de puur polaire binding van bijvoorbeeld NaCl (Na is één elektron volledig kwijt, Cl heeft dat elektron volledig naar zich toegetrokken, NaCl is dus echt een combinatie van Na+ en Cl--) en de puur apolaire binding van bijvoorbeeld O2 (beide O-atomen delen twee elektronen, maar dat delen gebeurt "eerlijk", zonder voorkeur voor een van beide atomen).

Omdat er dus een gedeeltelijke (overigens wel behoorlijk grote) elektronenoverdracht is, mogen we de genoemde reactie toch een redoxreactie noemen.
 

Als je de andere kant op redeneert is er electriciteit (elektronen verplaatsing) voor nodig om water om te zetten in zijn oorspronkelijke bestanddelen.
In het toestel van Hofmann wordt zo immers water ontleedt (aangezuurd om het geleidend te maken)
Daar wordt per definitie geoxideerd en gereduceerd (de zuurstof wordt daar geoxideerd en de waterstof gereduceerd.)

Het is een wat andere benadering dan zoals gewoonlijk steengoede benadering van Cryo maar soms moet je een ezel aan zijn staart trekken om hem vooruit te krijgen, hiermee bedoel ik het begrijpen van het feit dat het wel een redoxreactie is, het slaat beslist niet op de vraagsteller of Cryo.

Toegevoegd na 7 minuten:
Ook bij het toestel van Hofmann is het een gesloten systeem, de anodepikt de elektronen af die bij de kathode weer worden afgestaan.
De spanning (zeg maar de kracht) waarmee dat gebeurt is echter groter dan de kracht waarmee water "in elkaar " zit, beneden een bepaalde spanning (ik meen iets van 0.9 volt)
lukt het dit apparaat niet om de watermoleculen uit elkaar te trekken.
Met een paar volt verliest het molecule het van de elektroden en zie je belletjes zuurstof en waterstof ontstaan.
Mocht je vergeten zijn waar de waterstof en de zuurstof ontstaan : waterstof ontstaat 2X zo snel als zuurstof in de kolommen van het apparaat.

Even kijken:
In H2 hebben beide waterstofatomen evenveel invloed op de elektronen, oxidatiegetal is dus: 0.
Hetzelfde geldt voor O2.

In H2O zit dat anders, aangezien zuurstof een grotere elektronegatieve waarde heeft dan waterstof heeft zuurstof oxidatiegetal -II en waterstof oxidatiegetal +I.

Aangezien de oxidatiegetallen tijdens de reactie veranderen spreken we dus wel degelijk over een redoxreactie, voor jou voorbeeld:
waterstof wordt geoxideerd en zuurstof wordt gereduceerd. In omgekeerde richting is het net andersom.