Is het mogelijk, wanneer hij het higgs deeltje kunnen beïnvloeden, wij sneller kunnen reizen dan het licht (Higgs in combinatie met E=MC2)?

Het korte antwoord is 'nee'. Het is niet mogelijk om sneller dan het licht te reizen, ook niet door beïnvloeding van het Higgsveld. Ik zal proberen uit te leggen waarom.
De denkfout zit hem in de redenatie dat de massa van een object verantwoordelijk is voor het niet kunnen overschrijden van de lichtsnelheid. Massaloze objecten kunnen de lichtsnelheid ook niet overschrijden. Denk aan fotonen (licht).
Stel dat we in staat zouden de zijn om een gebied te creëren waarin het Higgsveld niet aanwezig is. De objecten in deze regio zijn dan allen massaloos. Uit de wet van behoud van energie en impuls volgt nu dat alle ex-massieve objecten in de regio nog steeds dezelfde energie met zich meedragen.
De belangrijkste bijdrage voor de energie is die afkomstig van de massa, via E=mc^2. Daarnaast blijft de impuls ook behouden. Fotonen zijn het typische voorbeeld van massaloze deeltjes met impuls.
Ofwel, wanneer we met ons ruimteschip de rand van R bereiken worden we omgezet in energie en reizen we met de snelheid van het licht naar de overkant. Aldaar worden we, mits we niet teveel zijn geïnterfereerd, weer keurig omgezet in onze massieve vorm.
Vanuit het ruimteschip gezien verstrijkt er geen tijd gedurende de reis door deze regio. Dit maakt het dan ook uitermate geschikt om verre ruimtereizen mogelijk te maken, ware het niet dat we een manier moeten verzinnen om zo'n macroscopische regio te creëren en lang genoeg in stand te houden. De energie die hiermee gemoeid is gigantisch (hetzelfde als vlak na de oerknal voordat de elektrozwakke symmetrie brak) en zal nog lang niet technisch haalbaar zijn.
Mijn vermoeden is dat 'quantum entanglement' een beter uitzicht biedt op dergelijke resultaten. Op nanoschaal zijn hiermee al veelbelovende resultaten geboekt.
Om terug te komen op de vraag: Wanneer een object sneller dan het licht reist moet dit object imaginaire relativistische massa en lengte hebben, maar ook een geïnverteerde tijdsbeleving hebben. Deeltjes met deze eigenschappen worden tachyonen genoemd, maar zijn tot op heden nog niet waargenomen.
Voor het versnellen tot boven de lichtsnelheid of vertragen tot onder de lichtsnelheid is een oneindige hoeveelheid energie nodig. Dit gedrag komt tot uitdrukking in de Lorentzfactor. Feitelijk zijn deze twee situaties twee zijden van dezelfde medaille. Er bestaan zelfs symmetrieën tussen in de theorie. Wanneer je hier meer over wilt weten kan ik je aanraden een kijkje te nemen op onderstaande links.