Kan vanwege de waarneming dat het heelal uitdijt gesteld worden dat de mensen en de aarde dus kleiner worden? Immers, ons formaat is toch relatief?

Filosofische vraag. In iedergeval wordt alles waarmee je meet ook kleiner dus een liniaal van 30 cm blijft 30 cm en een meter blijft een meter. Maar in theorie zou je dus -let wel op: in verhouding met het heelal- kleiner worden. Alleen als het heelal groeit hoeft de rest niet kleiner te worden.

Als de ruimte uitdijt dijt ook de afstand tussen je neus en je tenen in hetzelfde tempo uit (de uitdijing is relatief en strekt zich uit over de gehele ruimte). Wij worden dus niet geminiaturiseerd door de uitdijing van de ruimte.

De astanden in de kosmos moet je meten in de ruimtetijd (Minkowski Ruimte). De ruimtelijke afstand wordt vaak gedefinieerd als het Lorentz Interval in deze Minkowski ruimte. Er wordt gesteld dat er een ruimtelijke afstand tussen twee gebeurtenissen zit als je ze door een coordinatentransformatie wel tegelijkertijd kunt laten plaatsvinden, maar niet op de gelijke plaats. De lichtsnelheid is dan niet groot genoeg om de gebeurtenissen te verbinden in de tijd.

In de aanwezigheid van zwaartekrachtvelden wordt de ruimte nog complexer en meer gekromd.

In de nederlandse wikipedia staat Hermann Minkowski niet eens genoemd in het artikel over ruimtetijd, waardoor het me niet erg waardevol lijkt, vandaar de engelse links.

De afstanden tussen atomen en moleculen wordt geregeerd door de natuurconstanten.
Aangezien die alsmaar gelijk blijven, blijven bovengenoemde afstanden ook gelijk.
Dus, blijft jouw lichaam precies even groot.
Het mijne krimpt, maar dat is door de ouderdom, en niet door het uitdijen van het heelal.

We kunnen wij nooit 100% zeker zijn dat het heelal uitdijt omdat we slechts spreken over een observatie in het door ons waarneembare deel van het heelal. De uitdijing die wij menen waar te nemen zou tegelijkertijd kunnen resulteren in een inkrimping, in bijvoorbeeld het niet waarneembare deel van het heelal.

Zolang we (voor zover dit uberhaupt mogelijk is) dus nog niet alles wat er daadwerkelijk is, zelf gezien hebben kunnen we ook niet zeker zijn of de uitdijing die wij menen te zien dan ook werkelijk een uitdijing is. Pas vanuit die situatie komt deze (overigens goede) vraag pas volledig tot zijn recht/nut.

Toegevoegd na 3 uur:
Het kortst mogelijke antwoord is: nee.

Absoluut gezien blijft de grootte van mensen en aarde gelijk. Percentueel gezien ten opzichte van het universum worden aarde en mensen kleiner. De uitdijing van het universum gaat trouwens steeds sneller. Voor die ontdekking is in 2011 een Nobelprijs uitgereikt.

Goed dat je je vraag opnieuw stelt, want ik wilde mijn vorige antwoord corrigeren.

Zoals gesteld: alles is relatief dat het heelal groter wordt t.o.v. jou is net zo correct als dat jij kleiner wordt t.o.v. het heelal.

Maar er zijn 2 argumenten die stellen dat het heelal groter wordt en niet kleiner.

1) vergelijk het heelal eens met een ballon die je opblaast. Is het logisch om te zeggen dat hoe harder jij de ballon opblaast hoe kleiner je wordt ? Nee, iedereen zal zeggen dat de ballon groter wordt ook als is het omgekeerde ook waar wanneer je de 2 voorwerpen met elkaar vergelijkt. Zo ook met het heelal. Omdat het heelal ten opzichte van ons groter wordt zeggen we dat het heelal uitdijt, niet dat wij inkrimpen.

2) maar er is nog een reden. In de wetenschap hebben we afgesproken dat we alle lengtematen relateren aan de meter.
Of het nu gaat om de afstand tussen 2 atoomkernen of de afstand tussen 2 sterren, alles is gerelateerd aan de meter.

En of nu het nu is omdat de meter krimpt, of omdat het heelal uitdijt: feit blijft dat er steeds meer meters in ons heelal passen. T.o.v. onze standaardmaat wordt het heelal dus groter.