Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland
Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Antwoorden (2)

Ja.

De meest eenvoudige manier is het omzetten van (de energie van) de radioactieve straling in warmte. Die warmte kun je vervolgens gebruiken om op de klassieke manier elektriciteit te maken.
(Lees meer...)
Cryofiel
12 jaar geleden
escape
12 jaar geleden
Da's niet eerlijk, da's via een omweg!
Cryofiel
12 jaar geleden
Er stond niet bij dat dat niet mag... ;-) Tja, zonder omweg... Alfastraling kun je opvangen met een metaalfolie. Dat zal daardoor positief geladen worden. Lading is elektrische potentiaal. Voor betastraling geldt hetzelfde, met als enig verschil dat je negatieve lading opvangt in plaats van positieve, maar dat maakt niet uit. Gammastraling kun je misschien gebruiken om elektronen uit een geschikt materiaal weg te slaan, zodat je - alweer - ladingsscheiding hebt. Ik heb echter zo'n donkerbruin vermoeden dat de kinetische energie van alfa- en betadeeltjes groter is dan de energie die je kunt winnen als je alleen de lading gebruikt. Als mijn vermoeden juist is, is mijn thermische route dus zo gek nog niet.
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
waarom doen ze dat dan niet met radioactief afval?
Cryofiel
12 jaar geleden
Goeie vraag... Misschien is het niet efficiënt genoeg. Dus te weinig Watt per kuub.
escape
12 jaar geleden
Misschien met die nanodingetjes?
http://www.newscientist.com/article/dn13545
Cryofiel
12 jaar geleden
Wie weet wordt dat ooit nog eens toepasbaar.
De bekendste methode is via warmte maar er zijn ook methoden die de ioniserende werking van straling voor ladingtransport gebruiken waardoor je batterijen krijgt die zeer klein zijn maar zeer lang meegaan.
Toch wordt deze techniek niet veel gebruikt (voornamelijk in de ruimtevaart) omdat deze vaak met polonium werkt.
Een "solid state" toepassing werk met een radioactief element welke warmte(verschil) opwekt en via het Zeeman effect via peltierelementen rechtstreeks warmteverschil omzet in electrische energie.
Ondanks het op zich lage rendement van dit systeem is de betrouwbaarheid (geen bewegende delen) en het feit dat radioactieve energie lang volhoudt, een bruikbare methode gebleken voor systemen die moeilijk bereikbaar zijn en langdurig zonder zonlicht moeten werken.

Veel is mogelijk met zonnecellen welk rendement de 40% kan overscheiden maar ja , niet overal en altijd treed zonlicht binnen.

In deze gevallen worden poloniumbatteijen en andere radioactieve energieleveranciers ingezet.

Groot probleem met polonium is de enorme giftigheid van dit element, onafweegbare hoeveelheden zijn reeds dodelijk bij inname, zoals een tijd geleden bleek toen een "dubbelspion" in een ziekenhuis stierf aan de gevolgen van een poloniumvergiftiging.
Deze man had voor 250 000 euro aan Polonium in zijn lijf, weet ik me nog te herinneren.

Het wordt overigens NIET toegepast in ingebouwde orgaanvervangers zoals kunstharten etc.
en ook de radioactieve pacemaker is er nooit gekomen.
Toch zou bij een foolproof en volledig veilige toepassing van radioactieve energiebronnen dit in de toekomst nog wel eens een goed alternatief kunnen worden.

Vooralsnog overweegt (in mijn ogen terecht) de angst voor radioactieve batterijen omdat "misbruik" of ongevallen onaanvaardbare blootstelling kan veroorzaken.

Maar in principe is het dus mogelijk radioactieve batterijen te maken, ze worden momenteel ook toegepast in experimentele laserguns die vuurwapens moeten vervangen.
Hiermee bedoel ik dus niet de apparaten die weggebruikers via een acceptgiro van het CJIB kennnen........
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
12 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image