Hoe komt het dat je de versnelling registreert ( het kriebels in je buik gevoel ) als je van een duikplank af springt ?

Volgens mij is het niet de zwaartekracht die je voelt maar de adrenaline. Dit wordt opgebouwd voor je iets spannends of stressvols gaat doen. Zodra je springt, neemt die spanning af, want dan heb je die beslissing genomen.

Je hebt hem zelf ook al beantwoord, is inderdaad de zwaartekracht in combinatie met de druk op je lichaam

We laten de luchtwrijving even buiten beschouwing, voor het gemak.

Zodra je bent gesprongen, ben je gewichtsloos. Echt helemaal compleet gewichtsloos. Net zo gewichtsloos als iemand die heel ver weg in de ruimte rondhangt.

Zolang je nog staat, hebben je organen gewicht. Ze drukken naar beneden. Hetzelfde geldt voor je bloed: dat heeft de neiging meer in je benen te zitten dan elders, en je lichaam moet zijn best doen om de verdeling van het bloed goed te houden.

Ben je gesprongen, dan zijn ook je organen gewichtsloos. Ze hangen wat rond in je binnenste. Dat geeft een heel ander gevoel.

Ook je bloed gaat niet meer naar je benen, maar verdeelt zich heel anders over je lichaam. Je lichaam compenseert dat wel, maar dat duurt even.

Het enige dat dus tijdens je val verandert, is de verdeling van je bloed: aan het begin van de val gaat dat meer naar je hoofd, gedurende de val compenseert het lichaam en verdeelt het bloed zich weer normaal.

Je organen blijven rondhangen.

De gevoelens komen door het rondhangen van je organen, en door het wegvallen van dat vreemde gevoel wanneer je daaraan gewend raakt. De gevoelens komen ook (zolng het duurt) van de veranderde verdeling van je bloed.

Heel belangrijk is de adrenaline die wordt opgewekt door de emoties van de val.

Neem je luchtwrijving wel mee, dan zal bijvoorbeeld een skydiver na een bepaalde tijd een eindsnelheid bereiken. Ik meen ongeveer 200 km/u. Is die eindsnelheid bereikt, dan zal de skydiver niet meer gewichtsloos zijn, en zich net zo voelen als wanneer hij op een bed zou liggen. Afgezien natuurlijk van de sensatie van de luchtstroom, het uitzicht, en de veranderingen van het uitzicht die duiden op het vallen. Dat geeft een stoot adrenaline die op het bed ontbreekt.

Overigens, kleine correctie op je toelichting: de zwaartekracht werkt *altijd* op je met 1G. Of je nu net bent gesprongen of nog gewoon staat. Het enige verschil is of je wel of niet versnelt ten gevolge van die 1G, en (dus) of je wel of niet gewichtsloos bent.

Je registreert versnelling omdat je deze ook echt ondergaat.
Als je aanloopt ervaar je de normale zwaartekracht (1 G).
Je zet af (+1 G) en springt naar het einde van de plank (0G).
Dan volgt de echte afzet waarbij ik schat dat je onder de 2 G blijft.
Daarna ben je gewichtloos (0G) tot je in het water land (+1 G)
Kortom: het is een mini-achtbaan, en je lichaam merkt dat wel.
Daarnaast zal het psychologische aspect van van hoogte springen ook meehelpen.