Hoe kan het eigenlijk dat het binneste van de aarde altijd blijft branden?

De kern van de aarde brandt niet, en heeft nooit gebrand.

Toen de aarde werd gevormd, gebeurde dat doordat enorm veel kleine stukken zich verzamelden. Er vielen steeds nieuwe brokstukken op de zich vormende aarde. Een honderden miljoenen jaren durende regen van meteorieten, zo kun je je dat voorstellen.

Door al die inslagen ontstond de beginhitte.

De buitenkant van de aarde koelde sindsdien af. De binnenkant niet, want die is behoorlijk goed geïsoleerd door een kilometers dikke laag gesteente. Alsof de kern van de aarde in een thermoskan zit, een thermoskan van extreem hoge kwaliteit.

Daar komen twee dingen bij die extra warmte produceren.

Ten eerste bevat de aarde een bepaalde hoeveelheid uranium. Dat is een radioactief materiaal. Door die radioactiviteit wordt warmte geproduceerd - dezelfde warmte die in een kerncentrale wordt gebruikt om elektriciteit te produceren.

In de kern van de aarde zit meer uranium dan in gewoon gesteente. Dat komt doordat uranium erg zwaar is, en dus in de begintijd, toen de aarde zich vormde, grotendeels naar beneden is gezakt. Dat uranium is nog steeds radioactief, en produceert dus nog steeds warmte.

Ten tweede wordt de aarde "gekneed" door de maan. We weten allemaal dat de maan aan het zeewater trekt, waardoor eb en vloed ontstaan. Maar als de maan aan het water trekt, trekt de maan ook aan het gesteente van de aarde zelf. Daardoor wordt dat gesteente ook continu een beetje naar boven getrokken ("gesteente-vloed") of gaat het terug naar beneden ("gesteente-eb"). Water is vloeibaar, dus daar is het verschil tussen eb en vloed heel groot; gesteente is veel harder en taaier, dus daar is het verschil veel kleiner.

Toch beweegt het gesteente. Dat veroorzaakt een hoop warmte. Die warmte draagt behoorlijk bij aan de temperatuur in de kern van de aarde.