Waarom raakt bliksem vaak het hoogst liggende object?

Bliksem raakt gewoon het eerste wat hij tegenkomt.
Hij komt van hoog uit de lucht dus komt vaak hoogliggende objecten als eerste tegen. Hij slaat dus veel rapper in op de Eifeltoren dan op een doodgewoon struikje. Als er niets echt hoog in de buurt is slaat hij soms ook op lage dingen in . het eerste wat hij tegenkomt. Het is gewoon puur natuur dus niemand of niets kan er iets aan doen.

De hoogte van een object doet niets af of er de bliksem inslaat.

Een bliksem zal inslaan op het hoogste punt in de buurt dat het beste de elektriciteit geleid.

Dit fenomeen is het beste te waarnemen in de bergen, de bliksem slaat nooit in een rots maar wel in een boom die meters lager staat dan de rots ligt.

Een bliksem vereist een voldoend hoge spanning de afstand tussen atmosfeer en grond te overbruggen. Hoe verder de afstand tussen de twee, hoe hoger het voltage dat nodig is om de "vonk" te kunnen maken. Vermits de lading (en dus spanning) in de wolken geleidelijk opgebouwd wordt, is de kans groter dat er al een overslag is naar het object dat het dichtstbij staat bijvoorbeeld een boom.

Bij een spanningsverschil tussen twee objecten, laten we in dit geval aarde en (onweers)wolk nemen, is er een elektronenoverschot (negatieve lading) op het ene object ten opzichte van het andere. Meestal zit het elektronenoverschot aan de onderkant van de wolk en is de aarde positief ten opzichte van de wolk, maar het gebeurt ook andersom en voor mijn uitleg is dat wat makkelijker. Dus ik neem de aarde negatief. Het principe blijft hetzelfde.

Elektronen zijn allemaal hetzelfde geladen en stoten elkaar daarom af (net als gelijke magneetpolen). Ze zullen zich van elkaar wegbewegen, maar kunnen dat niet over alles, bijvoorbeeld niet door de lucht (de atmosferische lucht in dit geval, die voornamelijk bestaat ui zuurstof en stikstof). De lucht is dus eigenlijk een isolator. Het tegenovergestelde van een isolator is een geleider; hierover kunnen elektronen zich makkelijk bewegen.

De aarde is ten opzichte van de slechtgeleidende lucht een geleider. Dus de elektronen kunnen niet van de aarde af om naar de wolk te gaan, en zullen zich regelmatig verdelen over het aardoppervlak - iedder elektron zo ver mogelijk van iedere andere elektron af. Stel dat dat betekent dat er 10 losse elektronen per vierkante meter op het oppervlak zitten in de onweerssituatie. En we zetten een toren op het oppervlak. Ook die toren geleidt en de elektronen zullen zich weer op gelijke afstanden over die toren verdelen. Echter, die toren heeft veel meer oppervlak dan alleen het stukje aarde waar hij op staat. Dus er zitten veel meer losse elektronen op die paar vierkante meter met de toren erop, dan op ieder ander stukje paar vierkante meter eromheen. En hoe hoger op die toren, hoe meer elektronen er 'onder' die vierkante meters zit.

Dat betekent dat het spanningsverschil tussen de top van de toren met de wolk erboven veel groter is dan elders. En hoe groter dat spanningsverschil, hoe groter de druk om te ontladen; om die isolerende lucht tussen wolk en aarde te overbruggen en het spanningsverschil te minimaliseren. Als die druk hoog genoeg wordt, ioniseert de lucht in de buurt van het 'overladen' punt. En dan kan er een blikseminslag volgen. En dus makkelijker daar dan elders.

En: hoe hoger en spitser het object, hoe groter het verschil met de vlakke aarde onder dat object (en erom heen). Een mast neemt maar heel weinig aardoppervlak in beslag en heeft relatief dus veel meer oppervlak dan dat kleine voetje.

Toegevoegd na 19 uur:
De ontlading gaat uiteindelijk vanuit het - geladen punt richting +.

Dat heeft niets met de hoogte te maken! Vlak onder de televisietoren van IJsselstein is het regelmatig in een woning op de schoorsteen ingeslagen.
Sterker nog, er zijn veel foto's van een inslag in een kerktoren waarbij de bliksem de spits ter lengte van 13 meter en bespannen met 4 aarddraden passeerde - om daarna dwars door de geaarde koperfolie heen te slaan juist boven het carillon en daarna de weg naar de elektromotor op te zoeken. En in Utrecht werd de enorme Jacobikerk van 55 mtr hoogte gepasseerd om ernaast in de uitstékend geaarde ijzeren deur van een transformatorstation in te slaan - kwam er aan de andere kant weer precies zo uit (!) om vervolgens in de glazen potjes op de 10kV-trafo te slaan die uitbrandde.
Omdat er 7x méér bliksems zijn boven de raffinaderij van Louisiana dan boven het 25x grotere platteland denkt de Univ.Louisiana dat bliksem vooral afkomt op luchtverontreiniging.
Omdat we nu weten dat bliksem slechts voor 40% uit electronen bestaan, voor nog eens 40% uit positronen (die gaan niet door koperdraad maar in een spiraal erlangs) en voor de rest uit sterke Gammastraling (lees: atoomkernsplitsing) vermoeden we dan ook dat de bliksem vooral verzot is op uit de bodem omhoogsijpelend emanatiegassen U-226 en U-222.
Dit zijn paramagnetische isotoopgassen die vroeger: 'een aardstraal' en tegenwoordig schijn-radongas worden genoemd en oorspronkelijk afkomstig van U-235 (lees: ontploft uranium - en vermoedelijk moeten we hier dan nog een zondvloedverhaal achter zetten maar dan is het niet wetenschappelijk meer) Het bewijs hier voor zijn éénzijdig verglaasde forten wat de bliksem niet presteert.
Om een blikseminslag op afstand te houden moet je dus vér verwijderd blijven van grafkelders, magneetvelden, umts-masten en alle graafsporen zoals kabels leggen, mierennesten en rattteholen die zich meestal vlakbij bomen bevinden - maar met hoogte heeft alleen het percentage inslagen te maken: jaarlijks worden TV-torens 3000 maal getroffen maar in de meeste gevallen sloeg het in hun koffieketels van hun dienstrestaurant op 125 mtr. hoogte.