Hoe word uranium gemaakt?

Uraaan wordt uit uraanerts gewonnen, Uraniumerts is een delfstof.
De bekendste is uraanpekblende.
Het wordt chemisch omgezet (opgelost in zuren en gereduceerd)

Het verrijken (gewoon uraan bevat 99.3% uraan 238 en 0.7 % uraan 235, het soort waarmee men kerncentales voedt (en helaas andere nare dingen bouwt) gaat als volgt, men maakt van uranium, UF6 (uraniumhexafluoride).
Omdat U 235 een geringere dichtheid heeft als U238 brengt met het als UF6 in gasvorm in een gas-ultracentrifuge , welke tot wel 100 000 toeren per minuut haalt.
Het zwaardere UF6 238 gaat dichter tegen de wand van de centrifuge zitten als de UF6 235, welke als gas afgetapt wordt.

Toch is de U 238 niet onbruikbaar, zoals vroeger (verarmd uranium werd voor kogels en als contragewicht in vliegtuigen gebruikt, omdat het een van de zwaarste metalen is), nu heeft men een snelle kweekreactor, deze zet U238 om in plutonium zodat het vermogen van de staafjes verrijkt uranium zelfs steeds toe gaat nemen.

Om het leesbaar te houden laat ik veel tussenstappen weg en is het verhaal dus incompleet en niet perfect correct weergegeven, het gaat om de algemenen beeldvorming.

Uiteindelijk verandert uranium en alle zware radioactieve elementen in LOOD , welke ons tegen straling beschermt.

Wij kunnen geen Uranium maken, uranium wordt gewonnen uit uraniumerts. Uranium komt in verschillende isotopische vormen voor U217 to U242. Dit betekend dat hij 92 protonen, 92 elektronen en 33 tot 58 neutronen heeft. Doordat Uranium zo ontzettend veel minder neutronen heeft als protonen, kan dit atoom neutronen en protonen afgeven of opnemen van deze kern en dienen door een omliggende atoom opgenomen worden. Dit noemt men een instabiel isotoop. Elk instabiel isotoop heeft een andere halveringstijd. (De tijd waarbij er voldoende radioactieve straling vrij is gekomen zodat er een kernsplijting tot stand komt en er een neutron en of protonen loskomt)

U238 komt het meeste voor aangezien hiervan de halveringstijd 4,4 miljard jaar is.

Stel tijdens de oerknal bestond er 1 atoom, dan was dit een atoom met 10^112 protonen en neutronen. Dit atoom is ontzettend instabiel en zou binnen 10^-10000 seconde uiteenvallen in alle bij ons bekende atomen (stabiel en instabiel). Uranium is daarvan het op aarde zwaarste en grootste atoom voorkoment en instabiel. Voordat uranium wederom uiteenvalt in een kleiner atoom heeft 4,4 miljard jaar nodig. (Zolang de neutron ook werkelijk door een naburig atoom wordt opgenomen anders ontstaat er een kernexplosie).
Dus in werkelijkheid was het de tijd die er 4,4 miljard jaar over heeft gedaan om uranium te maken en misschien niet meer dan een 1000ste van een seconde voor stabiel waterstof. Uranium is altijd radioactief doordat het instabiel is.

Neptunium, Plutonium, Americium, curium, berkelium, californium, einsteinium, fermium, mendelevium, nobelium en lawrencium kennen geen stabiele isotopen en bestaat in natuurlijke vorm al miljarde jaren niet meer. Door kernsplitsing na zijn halveringstijd. Er zijn nog eens 58 andere stoffen die volledig instabiel of instabiele isotopen kent die wederom in andere stabiele of instabiele isotopen uiteenvallen.

Gelukkig zijn de stoffen die wij kennen en die rond ons in de natuur voor komen bijna allemaal stabiele elementen. Alhoewel van nature er nog altijd door veel elementen radioactieve straling vrij komt, wat kernsplitsing tot stand brengt.

Toegevoegd na 5 minuten:
Dit is hoogstwaarschijnlijk voor een groot gedeelte een theorie wat wetenschapelijk is beproeft en gemeten. Desalniettemin zijn er aannames gedaan die dit tot een verkeerde opvatting van het ontstaan van materie tot gevolg kan hebben. God kan het ook gedaan hebben. Die theorie is net zo sterk.