Waarom moet de maan overwegend uit het materiaal van de impactor bestaan? (I.g.v. de impact-theorie bij het ontstaan van de maan.)

Die verhouding zal uit de modelsimulaties zijn gerold bij een botsing an twee objecten van gegeven grootte en fase. Het idee is dat na een botsing twee lichamen overblijven die elkaar in een gesloten baan vasthouden.

Het lijkt logisch dat het inslaglichaam zware massa verliest en wat massa van de aarde oppikt, met als resultaat een 80/20 samenstelling na de botsing. Als het een meer centrale botsing is, dat slaat het object in en blijft er maar 1 object over. Bij een meer scherende botsing zal het massaverlies van het inslagobject minder zijn en krijg je bv een 97/3 verhouding en verliest het object ook niet zijn zware kern. De beide andere scenarios leveren dus geen maan op met de eigenschappen die we kennen.

Probleem met de 80/20 verhouding is dat de gemeten samenstelling van het maanoppervlak nauwelijks afwijkt van de samenstelling van de aarde (0/100), zodat het er op lijkt dat er maar 1 uitgangsobject was dat is geexplodeerd.