Als je met (bijna) de lichtsnelheid in hele kleine rondjes vliegt, blijf je ongeveer op dezelfde plek staan, maar reis je toch terug in de tijd?

Ja, je blijft dan vrijwel stil staan in de tijd. Dit omdat het niet uitmaakt waar je heen gaat maar hoe snel je gaat. Doro de snelheid gaat alles, dus ook tijd minder snel en vrij bewegen.

Let wel dat als je heel snel ronddraaid de kracht ervoor zorgt dat je uit elkaar spat ;)

Het maakt volgens mij niet uit of je in rondjes vliegt, de snelheid telt alleen maar.
Maar ik denk wel dat je verschrikkelijk duizelig word.

Ik denk dat dat op hetzelfde neerkomt en dat je wel terugreist qua tijdsberekening ("klok").

Maar in werkelijkheid wordt alles toch 2 jaar ouder. Dus het eeuwige leven is op deze manier niet te verwezenlijken :-)

De reis richting maakt niet uit. Voor het tijdsverschil tussen persoon 1 en persoon 2 maakt alleen het verschil in snelheid uit. Bij trage snelheden is dit verschil nihil maar wanneer 1 van beide in de buurt van de lichtsnelheid komt wordt het snel groter. Ook bij relatief minder grote snelheden (snelheden die we met de huidige technologie kunnen bereiken) is dit verschil meetbaar.

Mocht je het echt boeiend vinden: Stel dat een stilstaand persoon de tijd meet tussen 2 gebeurtenissen (deze noemen we dt0) en en ander met grote snelheid reist en dezelfde gebeurtenissen klokt dan is de tijd die de 2e persoon meet dt:

dt = dt0/(wortel(1-(u^2)/(c^2)))

Hierin is 'u' de snelheid van de reiziger en 'c' de lichtsnelheid. De richting van de reiziger ten opzichte van de stilstaande persoon is hierbij niet van belang.

Wij als mens zijn de enige welke het begrip tijd kennen.

Maar zoals de meeste dingen die eenvoudig lijken, is tijd op het allerkleinste niveau waarschijnlijk een stuk minder simpel. De wetten van de kwantumnatuurkunde stellen, dat tijd deelbaar is in hele kleine intervalletjes, de zogenaamde Planck-tijd. Binnen zo’n interval is het onmogelijk om te zeggen welke kant de tijd op gaat, en of de tijd daar überhaupt verstrijkt.

Hoewel veel theoretische natuurkundigen het erover eens zijn dat zo’n tijdseenheid moet bestaan, was het nadenken daarover tot nu toe altijd een beetje filosofie. Tenslotte is de Planck-tijd, volgens de theorie 5,391.10-44 seconde (een 5 met 44 nullen ervoor dus), zo ongelofelijk klein dat we hem nooit zouden kunnen meten. Maar Craig David, de directeur van het vooraanstaande Fermi deeltjesversneller-laboratorium in de Verenigde Staten, denkt dat hij sporen van de kleinste ‘tijdsdeeltjes’ kan bespeuren in een mysterieus ruissignaal.

Zwaartekrachtsgolven zijn kleine rimpels in het ruimte-tijd continuüm, voorspeld door niemand minder dan Albert Einstein. Ze zouden een verbinding kunnen vormen tussen de theorie van het allerkleinste – de kwantumnatuurkunde – en de theorie van het allergrootste, de relativiteitstheorie. Tot nu toe lijken die twee theorieën niet verenigbaar.

Tijd bestaat voornamelijk in ons denken.