Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Waarom dacht men aan het eind van de jaren dertig dat het voorlopig nog niet mogelijk zou zijn om een atoombom te maken?

Onder andere Niels Bohr, een expert op het gebied destijds, dacht dat het nog zeker vijftig jaar zou duren voordat er voldoende U135 beschikbaar zou zijn. Hoe kon hij er zo naast zitten?

Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Het raffineren van het splijtbare U-135 uit het niet splijtbare U-138 is waanzinnig moeilijk. Het gehalte U-135 is enorm laag, heeft exact dezelfde chemische eigenschappen en het verschil is atomair gewicht is (zoals je ziet) minimaal. De eenvoudigste methode is gas diffusie. Daarbij wordt een Uranium Fluor verbinding heeeeeeeeeeeeeel langzaam door een bruut lang systeem van vacuümbuizen gevoerd. (Ik ga hier niet de exacte methode posten) Aan het einde van het systeem merk je dan dat het ietsjes lichtere U-135 ietjes sneller door het systeem gaat dat het zwaardere U-138. Nadeel van dit systeem is dat het ontzettend lang duurt voor je een bruikbare hoeveelheid hebt.
Tijdens de 2e wereld oorlog hebben de Amerikanen fanatiek geëxperimenteerd met verschillende methoden om maar vooral genoeg splijt stof te krijgen en dit enorm groots opgezet. Zelfs met deze enorme schaal hebben ze er nog jaren over gedaan om voldoende U-135 te verzamelen voor 1 bom. Dit werd uiteindelijk de 'Little Boy' bom die op Hiroshima werd gebruikt. De andere 2 (de 'Gatzet' voor de trinity proef en de 'Fat Man' op Nagasaki) waren plutonium bommen. Van plutonium een werkende bom maken is veel moeilijker dan van uranium en ook bepaald niet eenvoudig te raffineren maar door beide materialen te gebruiken konden de Amerikanen wel 2 bruikbare bommen bouwen in 1945.

Daarbij: voor de oorlog was er heel wat minder haast met het maken van een atoom bom dan tijdens de oorlog en geld kan een enorm verschil maken is technische ontwikkelingen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Correctie: ik heb met mijn dyslectische kop U-235 en U-238 geschreven als U-135 en U-138.

Andere antwoorden (7)

Ja dat dacht hij, maar toen kende hij Einstein nog niet
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Wellicht wist Niels Bohr wel beter maar wilde hij dit niet delen met de nazi's?
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Omdat de manier van mijn naamgenoot zoveel u135 nodig was om een reactie te krijgen dat er idd. te weinig was om er iets mee te doen, totdat Einsteinermee aan het werk ging en een efficientere manier vond om omtegaan met u135 en er minder nodig was.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Waarschijnlijk wist deze grote man echt wel dat het eerder zou zijn ..maar in de jaren dertig was dit vrij gevoelige informatie en was het slim deze uitspraak te doen daar de vijand dan nog niet tot actie over hoefde te gaan
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Een wetenschapper is geen waarzegger en kan daarom de toekomst niet voorspellen.

Immers in de jaren zestig dachten ze dat rond 2000 vliegende auto's de standaard zouden zijn.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Twee redenen:
1 het verkrijgen van critical mass aan Uranium 235, dat komt in de natuur niet voor, en moet worden verkregen door het verrijken van Uranium 238. Nobelprijswinnaar Lawrence ontwikkelde in het begin het eerste apparaat dat dat kon doen. De Calutron. Lawrence werkte op de Univeristy of CALifornia at Berkeley. Dit apparaat is gebruikt voor het verrijken van de benodigde U-235 voor de bonnen gedropt op Hiroshima en Nagasaki.
2. de amerikanen bedachten ook, dat je d.m.v. het omhullen van de Uranium-235 het een weerkaatsend materiaal de benodigde hoeveelheid met een factor 10 konden verkleinen
3. Het 'ontstekingsmechanisme' moest nog worden ontwikkeld. De enorme inspanning van de amerikanen leverde een 'ontstekingsmechanisme' op, dat weliswaar heel primitief was, maar het werkte goed. Ze schoten domweg een stukje van de critical mass als een soort kogel in de hoofdmoot, daarmee de critische grens overschrijdend.
Je kunt de Los Al;amos Primer downloaden, waarin de complete beschrijving staat hoe je een bom maakt.

Waarom dacht men dat het nog lang zou duren?
Men dacht in die jaren dat er misschien wel 1000 pond Uranim-235 nodig was, dat zou heel duren( misschien wel 10 jaar) om te verrijken uit Uranium-238. En verder beschikte men nog niet uit de trucjes die binnen het Los Alamos Project zijn bedacht. Het Los Alamos project was een zeer groot poject van de allerslimste mensen van die tijd.

Overigens heeft Einstein niets te maken gehad met de atoombom. Niels Bohr was in Europa bezig met negatieve informatie te lekken aan de Nazi's. Maar ook hij had geen idee van de tricks voor het maken van een bom. Dus ook hij dacht dat het verrijken een eeuwigheid zou vragen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
1) Is niet waar. U235 komt wel zeker in de natuur voor. Natuurlijk Uranium bestaat voor ongeveer 99,28% uit U-238, 0,72% U-235 en 0,0006% U-234 2) Klopt maar dit gaat om plutonium splijting niet Uranium. 3) Dat systeem was al heel lang bekend. De grote moeilijkheid zat hem in het ontsteken van een plutonium bom. Daar zat men heel lang mee op een dwaal spoor.
Twee redenen:
1 het verkrijgen van de benodigde hoeveelheid ( critical mass) aan Uranium 235. Uranium 235 komt in de natuur niet voor, en moet worden verkregen door het verrijken van Uranium 238.

Nobelprijswinnaar Lawrence ontwikkelde in het begin van WO II het eerste apparaat dat dat kon doen. De Calutron. Lawrence werkte op de Univeristy of CALifornia at Berkeley. Dit apparaat is gebruikt voor het verrijken van de benodigde U-235 voor de bonnen gedropt op Hiroshima en Nagasaki. De Calutron had daar wel een jaar voor nodig.

2. de amerikanen bedachten ook, dat je door het omhullen van de Uranium-235 met een weerkaatsend materiaal de benodigde hoeveelheid met een factor 10 kon verkleinen
Van 440 pond naar 31 pond. 2x440 pond verrijken zou minstens 14 jaar hebben geduurd.

3. Het ‘ontstekingsmechanisme’ moest nog worden ontwikkeld. De enorme inspanning van de amerikanen leverde een een primitief, maar goed werkend 'ontstekingsmechanisme’ op:. Ze schoten een stukje van de critical mass als een soort kogel in de hoofdmoot, daarmee de critische grens overschrijdend, en daarmee de reactie op gang brengend.

Je kunt de Los Al;amos Primer downloaden, waarin de complete beschrijving staat hoe je een Hiroshima bom maakt.

Waarom men dacht men dat het nog lang zou durenis nu ewel duidelijk: men beschikte men nog niet over de trucjes die binnen het Los Alamos Project zijn bedacht. Het Los Alamos project was een zeer groot poject van de allerslimste mensen van die tijd.

Overigens heeft Einstein niets te maken gehad met de atoombom. Niels Bohr was in Europa bezig met negatieve informatie te lekken aan de Nazi’s en de samenwerkende wetenschappers. Maar ook hij had geen idee van de tricks voor het maken van een bom. Dus ook hij dacht dat het verrijken een eeuwigheid zou vragen.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
15 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image