Spreekt het Higson deeltje niet de wet van Lavoisier tegen?

Indien je het zo bekijkt, weten we al zeker sinds E=mc² dat alle "klassieke" wetten een oneindig kleine foutenmarge hebben omdat er op subatomair vlak een aantal zaken lopen die niet binnen dit kader verklaard kunnen worden. De marge is echter zo klein, dat ze voor 99,999% van de dagdagelijkse toepassingen geen rol speelt. Meestal is ze nog veel kleiner dan de foutenmarge van de gedane metingen. Het heeft daarom geen enkel praktisch nut om voor gewone toepassingen nauwkeurigere benaderingen te gebruiken. Geen reden dus om oude knarren als Lavoisier, Newton of Bohr bij het huisvuil te zetten. Je mag dus gerust blijven geloven dat ze gelijk hebben, zolang je geen atomen kraakt, uit de directe omgeving van objecten blijft of het licht achterna wil jagen. Eigenlijk wisten we zelfs al eerder dat ze er niet helemaal "op" zaten. In hun klassieke fysische of chemische benadering hielden ze bv ook geen rekening met de aantrekkingskracht van de zon of de maan wegens... verwaarloosbaar, inderdaad.
Als je subatomair gaat, zet je voorlopig nog steeds een stap in een andere wereld waar zich wetten laten gelden die op mensenmaat geen rol spelen, en omgekeerd. Een wereld met nog veel open vragen, zoals waar die massa die Lavoisier zo graag wil behouden dan wel vandaan komt. Waar deeltjes zich niet helemaal als dusdanig gedragen en waar energie uit het niets kan ontstaan. Men werkt wel aan een "theorie van alles" die een brug moet slagen tussen de wetmatigheden van het subatomaire over deze van het wereldse naar die van het galactische., maar voorlopig is die nog niet klaar.