Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Hoe wordt een comtoise aangedreven?

De slinger van een comtoise moet steeds een klein zetje krijgen, anders valt hij na verloop van tijd stil. Dat zetje komt op één of andere manier uit de kracht van het gewicht (zie plaatje - het ene gewicht drijft de slinger aan, het andere plaatje drijf de bel (van de hele en de halve uren) aan).

Op welke manier wordt de kracht van het aandrijfgewicht omgezet in zetjes voor de slinger?

Toegevoegd na 11 minuten:
 
Ik vind de uitleg op http://nl.wikipedia.org/wiki/Comtoise niet verhelderend.

Picture for question
Cryofiel
13 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Deze is wel uitgekleed!
Cryofiel
13 jaar geleden
Volgens mij (maar ik ben geen kenner) heet het daarom een comtoise. Met kast zou het een Friese straatklok zijn.
Cryofiel
13 jaar geleden
Oeps... straatklok natuurlijk!
Cryofiel
13 jaar geleden
Ik kan niet meer typen...
Staartklok. Poeh, gelukt!
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Volgens wijlen mijn zwager(verkoper antiek) hoort er een kast omheen. Ook ik ben absoluut geen deskundige en misschien is een toetsenbord met grotere toetsen iets?
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Het woord is afgeleid van Franche-Comté, een regio in Frankrijk met Besançon als belangrijkste centrum. Uit Zwitserland uitgeweken uurwerkmakers begonnen hier een nieuw bestaan. Vaak werd een comtoise door een lokale meubelmaker in een houten kast geplaatst die een centrale plaats in het Franse huishouden innam. Is dat die onderste afbeelding? Ik heb het idee, dat als je daar onder komt je idd wel weet hoe laat het is!

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Geef jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image

Het beste antwoord

Het anker en het ankerrad zijn zo geslepen dat bij elke kanteling van het anker het rad het anker wegduwt.
Ik hoop dat je het op de afbeelding kunt zien.
Het is natuurlijk maar een heel klein krachtje wat op die manier wordt overgebracht, maar een slinger heeft ook heel weinig nodig om in beweging te blijven.
Het krachtje is wel niet helemaal synchroon met de slingerbeweging en daarom wordt de energie tijdelijk opgeslagen in een bladveertje wat zich tussen anker en slinger bevindt, zodat de kracht meer gelijkmatig wordt afgegeven.

Toegevoegd na 5 minuten:
Comtoises zijn nogal kaal; hier een zonder wijzerplaat:

Toegevoegd na 19 minuten:
Heb in extra link nog een bewegend plaatje van een horloge anker. Als je goed kijkt zie dat het vliegwiel halverwege een klein tikje na krijgt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden

Andere antwoorden (2)

Het is een vouwslinger, het oudste type Comtoise, dus met de meeste kans op slijtage. Je hebt een mooi compleet exemplaar met extra koordjes voor de aanvullende functies. Ik heb er ook zo een. Zo werden ze in het begin van het industriële tijdperk aan de deur verkocht waarna de nieuwbakken koper of de timmerman er een houten kast omheen maakte.

De hoek waaronder de klok is opgehangen luistert best nauw. Meestal kom je er met wat experimenteren, links, rechts, voorover, achterover, achter welke stand het beste werkt. Ook het koord van het loopwerk kan wat klem komen te zitten op de spindel.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Dat hebben we aan Christiaan Huygens te danken.
Christiaan Huygens (Den Haag, 14 april 1629 – 8 juli 1695) was een vooraanstaand Nederlandse wis-, natuur- en sterrenkundige, uitvinder en schrijver van vroege sciencefiction. Hij was een van de leidende figuren in de zeventiende eeuwse wetenschap.

Astronomie en ook de plaatsbepaling op zee vereiste nauwkeurige tijdmetingen, waardoor Huygens zich op dit probleem ging toeleggen. Hij bestudeerde de slingerbeweging en in 1656 had hij een patent op het eerste slingeruurwerk. Als eerste paste hij een anker echappement toe. In het werk Horologium Oscillatorium sive de motu pendulorum beschreef hij de theorie van de beweging van een pendule.

Om te voorkomen dat de slinger reeds na een paar minuten uitgeslingerd is, moet deze steeds weer een zetje krijgen. De oudste slingeruurwerken werden aangedreven door middel van gewichten (die na een bepaalde tijd weer omhoog getrokken moeten worden). Latere klokken werden vaak aangedreven door een gespannen veer, die regelmatig weer opgewonden moest worden.

De koppeling tussen de slinger en de rest van het uurwerk geschiedt met een echappement. Het zorgt ervoor dat het uurwerk zich aanpast aan de slingertijd en het houdt de slinger in beweging.

Een echappement is een onderdeel van een mechanisch uurwerk dat de drijfkracht van de energiebron (veer of gewicht) gedoseerd doorgeeft aan het gaande werk.

Bij een uurwerk vervult het echappement een dubbele functie. Het brengt niet alleen de beweging van de slinger of onrust over op het tandrad, maar het houdt ook de slinger of onrust in beweging. Een kleine beschadiging van het echappement kan al tot gevolg hebben dat de laatste functie niet meer werkt. Bij een grahamgang kan zo'n beschadiging al optreden doordat men vergeet de gewichten op te trekken, zodat de klok tot stilstand komt terwijl de slinger nog even doorslingert.

Een leuke bijkomstigheid is te weten dat Mr Harrison de ondekker van de chronometer was n.a.v. een prijsvraag uitgeschreven door de wiskundige Newton. Drie jaar voor zijn dood kreeg hij pas de uitgeloofde prijs van 20.000 Pond.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
13 jaar geleden
Deel jouw antwoord

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

/
Geef Antwoord
+
Selected image