Is de vervalsnelheid van radioactieve stoffen altijd even groot geweest?

De halfwaarde tijd van radio actieve stoffen verschilt
per geval.
Van jaren tot duizenden jaren.

Op dit moment gaan we ervan uit, dat de vervalsnelheid van radioactieve stoffen altijd hetzelfde is. Deze vervalsnelheid kan hooguit vertragen doordat de tijd zelf voor een bepaalde stof langzamer verloopt.

Zo zijn er bijvoorbeeld elementaire deeltjes, die slechts een miljardste seconde leven. Als die deeltjes echter met een gigantische snelheid bewegen, verloopt de tijd voor die deeltjes langzamer. Het deeltje leeft *in zijn eigen tijd* nog steeds slechts een miljardste seconde, maar *in onze tijd* kan dat wel een milliseconde zijn. Dat geeft ons toch voldoende tijd, het deeltje te meten voordat het is vervallen.

Maar waar jij het over hebt, is de radioactiviteit van (stilstaande) atomen. Elke atoomsoort heeft een eigen vervaltijd, maar per atoomsoort is die vervaltijd constant, en dus altijd hetzelfde geweest als nu.

Althans, dat is waar we nu van uitgaan.

Er zijn wel een paar kleine twijfeltjes aan de juistheid van dit idee. Daarom wordt naarstig onderzocht of er aanwijzingen zijn, dat de vervalsnelheid van radioactief materiaal toch zou kunnen veranderen in de loop van miljoenen jaren.

Hetzelfde geldt overigens voor andere natuurconstanten, zoals de lichtsnelheid, de gravitatieconstante, de lading van het elektron, de permittiviteit van het vacuum, enzovoort. Allemaal zijn ze volgens de huidige inzichten constant. Van allemaal wordt onderzocht, of die huidige inzichten wel juist zijn.

Je vraag kan dus niet met een definitief "ja" of "nee" worden beantwoord. Ik kan slechts de huidige stand van inzicht aangeven.

JA want daarom kan koolstofdatering worden gebruikt om de ouderdom van gevonden organisch materiaal te bepalen: zie ingeplakte tekst

Koolstofdatering
De verhouding tussen de koolstofisotopen 14C en 12C in een levend organisme heeft een
waarde van 1,3⋅10–12 . Na de dood
van het organisme neemt deze isotopenverhouding af door het radioactief verval van 14C
met een halveringstijd van 5730 jaar. Met deze gegevens is de ouderdom van bij archeologisch
onderzoek gevonden organisch materiaal te bepalen.

De halveringstijd van andere radioactieve stoffen is anders (langer of korter, afhankelijk van de stof)

gekoppeld aan de huidige omstandigheden zou je ja zeggen, dus onder deze omstandigheden is de vervalsnelheid hetzelfde over lange tijd.
het punt is echter dat we de vervalsnelheid aan de tijdwaarneming van dit moment koppelen.
Zou de tijd dus beinvloed worden dan zou ook de vervalsnelheid aanzienlijk veranderen.
Dit is met deeltjes inmiddels bewezen.
Dus zou je om een zwart gat gaan cirkelen of met bijna de lichtsnelheid gaan reizen , dan verandert de vervalsnelheid drastisch.
Dus is de vervalsnelheid niet altijd even groot (geweest)
Overigens is de vervalsnelheid gebaseerd op toevalligheid,
hoe groter het stuk radioactief materiaal is , hoe minder breed de spreiding is.
Zelfs een voorwerp zo groot als de zon laat een forse spreiding in zijn activiteit zien deels met terugkerend ritme maar ook uitschieters waar geen voorspelbaar verband in zit.
Dus kun je er niet op klokken, hooguit op schatten.
vandaar dat er meestal maar weinig significanten voor de halfwaardetijd gegeven worden.
ook speelt een rol dat de vervalproducten niet zelden zelf weer radioactiviteit vertonen en of die kunnen ontsnappen , zoals bij Radon het geval is.
Dus spelen de omstandigheden wel een rol maar die is binnen ons leefklimaat betrekkelijk gering.

nee, de zon heeft er invloed op, en de zon is niet altijd hetzelfde geweest

Nee, de zon beïnvloedt de vervalsnelheid een beetje.