Kun je het bestaan van een objectieve werkelijkheid bewijzen?
Stel je kijkt naar een kopje op tafel. Je ervaart dan dat kopje. Maar die ervaring is er een die plaats vindt in mijn hoofd/geest.
Maar hoe kun je nou bewijzen dat hetgeen je ervaart in je geest ook werkelijk bestaat?
Save my soul (if I have one)... @ Freekfluweel
soms is de werkelijkheid aardig objectief, een lantaarnpaal staat waar hij staat. Dat je onder invloed wellicht iets anders kunt denken, maakt niet de werkelijkheid, maar de waarnemer minder objectief.
http://missiontotransition.blogspot.nl/2011/08/conceptual-origins-of-matrix-and.html In principe weet ik (of jij) dus niet of er naast mij nog iemand bestaat, of dat alles een en iedereen een illussie/droom is.
Ik ben het volledig met je eens, maar toch... Wil je nu beweren dat al die kennis die ik hier op GV (en de rest van het internet) kan vinden allemaal zélf verzonnen heb ?!? Wauw !
(Oze zet vol trots een hele hoge pet van zichzelf op)
Niets daarvan heb je zelf gemaakt. Die lantaarnpaal had ook nog playborstel kunnen heten, dan was het voor ons brein om het even, dat is alleen de taal die we hebben afgesproken..en nooit de werkelijkheid. Je ogen kunnen iets registreren, dat lijkt door jou zelf ontdekt...., iets nieuws zeg je dan arrogant.
Maar je zichtbeeld, wordt door jou kennis beschreven, kennis die je niet van jezelf hebt. Het kopje op tafel, voldoet aan je verwachting, maar is de waarheid niet, het is de waarheid voor de kennis die je ervan hebt.
Het is de aangeleerde werkelijkheid, die we samen hebben afgesproken, en die je hebt geleerd.
En dat is daarom jouw waarheid.
Jouw waarheid is altijd verbonden met wat je hebt geleerd, en uiteindelijk de kennis van een ander, nooit die van jezelf. De enige informatie die in je opkomt, die een werkelijkheid kan worden genoemd, is datgene wat je zonder tussenkomst van een 'ander' mens ontvangt.
Herkennen kan het niet zijn, want dan heb je het al eerder gezien, of meegemaakt en opgenomen in je verstand..(wat aangeleerd is)
Het zou absoluut nieuw moeten zijn, om nog werkelijk te kunnen worden genoemd.
Daar is nog niemand met zijn fikkies aan geweest, en kan alleen een werkelijkheid genoemd worden, als het niet door je eigen denken wordt gehanteerd want dat was al niet zo werkelijk meer.... Gelovigen onder ons, hebben dan een dilemma bij de afkomst van de hoogste waarheid.....die verbonden wordt met God.
Die 'werkelijkheid' is door hen verbonden, met een naam of identiteit, die uit het denken is ontstaan, en daarom de werkelijkheid niet meer..
Duizende jaren schreef men al, dat geen naam kon worden gegeven....., dat je niet kon noemen wat je nooit had meegemaakt....(want dan zit het in je brein en is het niet dat hoogste meer, maar een onwerkelijkheid uit je verstand)
Maar ja.....hoe moet je dan een groep verbinden? Maw, ongebonden, onverbonden, als enkeling, altijd alleen zou je kunnen ervaren, dat wat je nu werkelijk noemd, of waarheid.
Want alleen de kijker....is het geziene.., in z'n uppie.
En zolang de kijker niet denk bij het zien, is hij wat ie ziet, want wezenlijk is hij alles, en dat is niets.....( want geen naam ;-) All-één. ;-)
De analist is de analyse die hij maakt.....enz.
Goede vraag.....denken dus. ;-)
Of bedoel je dat er wel een objectieve werkelijkheid bestaat en alleen als ding an sich kenbaar is, maar dat je niets kunt weten over dat ding an sich omdat we 'opgesloten' zitten in onze subjectieve ervaringen? En dat alles wat we pretenderen over de objectieve werkelijkheid eigenlijk gaat over de voorstelling van die werkelijkheid? Een beetje alla Kant. Schopenhauer stond volgens mij , wat meer open voor de oosterse denkwijzen, en zal het ding an sich wel kenbaar zijn, alleen is mij niet precies duidelijk hoe hij daar bij komt en wat hij daar onder verstaat (de wereld als wil en voorstelling)?
Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.