Waarom begon de mens na te denken over wat denken was?

de mens begon dat te doen, toen evolutionair het volume van de hersenen groter werd en zo ons denkvermogen groeide. het waarom is niet te bepalen, dat ging vanzelf.

Omdat we van die idioot grote hersens hebben.
En met name de sterk ontwikkelde voorhoofdskwabben, die ons in staat stellen vooruit te denken, een beeld te vormen van dingen op een andere tijd en plaats, toekomstplannen maken, en fantasiewerelden bedenken, stelde ons in staat te beseffen dat we allemaal eens zullen sterven en wat er dan daarna kwam.

Het nadenken over denken, over de zin van het bestaan, onze rol in de wereld, het hiervoor- en hiernamaals, godsverschijnselen, filosofie en ethiek zijn allemaal 'bijverschijnselen' van de grote hersenen die ons mens maken. Collateral dammage zo je wilt, maar in feite ook een van de oorzaken van ons enorme evolutionaire succes.

Het is dus niet zozeer dat we ineens bewust over dingen na gingen denken, alswel dat de vragen ineens in ons brein opborrelden - wat geen ander dier ooit zal gebeuren - en we op zoek gingen naar antwoorden op die vragen.

Zolang de mens nog alle tijd en aandacht en denken nodig had, puur om te overleven, om te zorgen dat de soort in stand bleef, zo lang werd er niet nagedacht over het denken.
Toen de mens - over het algemeen - in grote delen van de wereld voorzien was van een vaste woonplaats, het vuur kon meenemen, regelmatig voedsel en bescherming tegen de kou, pas toen kreeg hij tijd om na te denken over andere dingen.
Allerlei uitvindingen ontstonden.
De eerste eenvoudige machines zijn van
ongeveer 3,500 jaar BC.
Windkracht door de mens gebruikt duurde heel lang:
700 BC
We weten natuurlijk niet wanneer de eerste mensen precies gingen nadenken over denken en de zin van het bestaan.

Volgens mij ...moet dat nog beginnen...
Men denkt al amper tegenwoordig...lopen op het fietspad met zn 4en...oversteken vlak voor je auto...dat je op je remmen moet springen...
Laat staan Nadenken.
De meeste mensen kijken anno vandaag...door een lange verrekijker naar hun doel en zien eromheen dus niets meer.
Kijken en praten alleen nog over zichzelf.
Horen niet wat jij zegt. Vragen aan jou, hoe het met je gaat......om vervolgens weer over zichzelf te beginnen voordat je antwoord kunt geven.

Als dit de beschaving dan is uiteindelijk...De dieren zijn inmiddels beschaafder dan menig mens...
Geen dier gedraagt zich zoals de mens doet.
Met al zijn zogenaamde normen en waarden..

Bijschaving...heeft die beschaving nodig. In goede zin.

En dat gaat waarschijnlijk niet meer goedkomen, helaas.
Groetjes Schuimpje.

Ontwikkelde oude Grieken als Xenophanes (500 v.C.) zagen b.v. Egyptenaren als medemens en niet uitsluitend als barbaar. Dat houdt in dat zij mensen uit een andere cultuur dus konden zien als mensen als zichzelf, mensen die dus net als zij konden denken. Dat zij desondanks tot een andere cultuur uitkwamen moet hen hebben aangezet tot denken over denken.
Dit is natuurlijk geen bewijs dat het denken over denken pas op dat moment begon, maar het zien van een vreemdeling als iemand als jezelf kan een goede reden geweest zijn om over denken na te gaan denken.

De mens Kan helemaal niet nadenken over wat het denken is. Dat kan ie alleen maar weten!
Het denken aan het denken is als een hond die zijn staart acherna rent...

Homo sapiens heeft dat vanaf het begin gekund... Daarom hebben ze zich ook zo kunnen ontwikkelen... Bij iedere nieuwe uitvinding van de mens zien de omstanders wat 'denken' teweeg kan brengen, en denken daar dus over na... Ook het gevolg van acties wordt (als het goed is) overdacht...en het theorethiseren is een feit...

Omdat we overcapaciteit kregen in denken, konden we ons bezighouden met allerhande bezigheden, die in eerste plaats niet tot de primaire behoeften behoorden.

Toegevoegd na 2 minuten:
oja dat moet ongeveer 500 V. Christus door plato geweest zijn.