Wat wordt er preciels bedoeld met de deugdethiek?

Om te beginnen:
Een deugd kan een positieve eigenschap zijn waar een bepaald persoon over beschikt. Het kan ook duiden op een ethisch goede manier van handelen.

Ethiek of moraalwetenschap is een tak van de filosofie die zich bezighoudt met de kritische bezinning over het juiste handelen.

Er zijn heel veel stromingen in de ethiek. Iedere filosoof heeft zijn/haar eigen benadering van bestudering wat "goed" is en wat niet.

De deugdethiek is een van die stromingen.
Deze stroming gaat uit van het karakter van de persoon, die iets doet.
In tegenstelling tot andere stroming die gaan uit van de maatschappij en haar normen.
Deugdethiek stelt het krijgen van een gelukkig en deugdzaam leven als doel voorop. Niet het beter maken van de maatschappij.

Deugdethiek is een filosofisch-ethische theorie die antwoord geeft op de vraag: hoe moet ik leven? Deze theorie formuleert deugdethiek in termen van deugd, doel (telos) en geluk. Verschillende filosofen hebben zich beziggehouden met de deugdethiek, zoals Thomas van Aquino, David Hume, Friedrich Nietzsche. Aristoteles wordt gezien als het beginpunt van de deugdethische traditie. Bij de behandeling van de deugdethiek wordt vaak van zijn uitwerking gebruikgemaakt.
Aristoteles' deugdethiek is teleologisch. (Teleologie = de leer van de doelen). Dit betekent dat zij de logica van het doel (telos) volgt.
Alle mensen leven voor en om een doel in het leven, dat wordt gezien als het goede. Mensen leven dus naar iets toe.
Aristoteles dacht dus dat het leven uit een doel bestond. Dit leven had hij in twee soorten opgedeeld. Het poièin handelen en het pratein handelen. Deze begrippen worden haast altijd met de onderstaande voorbeelden verklaard.
Het poietische handelen is dat het doel bereikt moet worden en als het bereikt is, dan is het ook afgelopen, bijvoorbeeld als je een tafel timmert, is hij ook helemaal klaar als hij af is.
Het praxis handelen is dat het handelen zelf het belangrijkst is en niet het doel. Zolang je aan het handelen bent is het leven op het gelukkigst.
Het hoogste doel in het leven is volgens Aristoteles het bereiken van het geluk.
Volgens hem kent geluk drie belangrijke vormen:
1. zoveel mogelijk blijdschap en zo min mogelijk pijn.
2. erkend worden door andere mensen.
3. alles weten en begrijpen.
Aristoteles noemt het bereiken van geluk, zelfverrijking. De wil om deze verrijking te bereiken is een natuurlijk verlangen. Dit geluk omschrijft Aristoteles ook wel als voortreffelijk, in het Latijn virtus. Virtus wordt in het Nederlands vertaald als Deugd. (Virtus – Godin van de Deugd).

Toegevoegd na 17 uur:
Heb na veel zoeken de site: TalenTonen gevonden. Hopelijk heb je er iets aan.