Zijn er extraverte (bekende) filosofen?

Filosofen hoeven niet introvert te zijn. Of hij als persoon extravert was, weet ik niet, maar je zou van Socrates kunnen zeggen dat zijn manier van filosoferen in ieder geval wel extravert was.
Wij hebben vaak het beeld van filosofen als mensen die de hele tijd in hun eentje aan het nadenken zijn, en dat zou je als introvert gedrag kunnen beschouwen. (Dat betekent dan nog niet per se dat iemand zelf ook introvert is, maar dat even buiten beschouwing laten). Maar de manier waarop bijvoorbeeld Socrates filosofeerde, was heel anders. Hij ging juist met mensen in gesprek, dat was zijn manier van filosoferen, die manier heet de Socratische methode. Omdat je daarbij juist met mensen communiceert in plaats van in je eentje te denken, zou je dat een extraverte manier van filosoferen kunnen noemen.

Verder weet ik niet bijzonder veel van Socrates, maar ik vermoed dat hij als persoon ook wel redelijk extravert was, je hebt van die verhalen dat iedereen helemaal gek van hem werd omdat hij hen de hele tijd lastig viel omdat hij met hen wilde discussiëren over dingen.

Misschien kun je de indeling doen overeenkomstig de leer van de filosofen.
Epicurus leefde in een gemeenschap waarbij de materiele geneugten werden gewaardeerd en gedeelt. (hoewel ook de meer vergeestelijkte idealen zeker belangrijk waren. Dit bijvoorbeeld itt Plato die toch een wat beschouwelijkere filosofie had. Hoewel ook hij wel een gemeenschap had (de Academie) was deze toch meer gericht of de metafysische waarden. De beschouwing van de idealen kan in het innerlijk worden ontvangen en in de gemeenschap worden gedeeld.
Van recenter datum kun je Wittgenstein toch zeker persoonlijk als zeer introvert beschouwen. Zijn filosofie heeft dan ook wel mede door zijn eigen leer het einde van de filosofie 'willen' bewerkstelligen en misschien daarmee wel de filosofische samenleving. Maar Marx daarentegen had toch een filosofie die juist gerichter was op een betere samenleving en zijn loopbaan spreekt daar ook wel uit.