Weet men? Of DENKT men te weten?

Men weet niet, men denkt te weten... En vervolgens gelooft men dat het klopt...

Als ik honger heb zie ik geen kip lopen, maar twee halve hanen...

Wat een filosofische vraag. We denken heel veel te weten, maar als het er op aankomt weten we niets. Als de natuur ons te machtig wordt staan we met onze handen in het haar. Alles is heel betrekkelijk.
Je kunt er over filosoferen, maar je kan ook zeggen: ik denk dit te weten, dus hier ga ik naar handelen.

Je bent op de goede weg. Twijfel is de motor om te komen tot kennis. Jouw antwoord op de vraag is: men weet, men denkt te weten en men hoopt te weten.

Oh ja, je weet wat je weet. Zeker weten. Kennis in je hoofd zit daar veilig opgeslagen. Maar dat wil nog niet zeggen dat wat je weet ook WAAR is. En dát kan je aan het twijfelen brengen over wat je weet. Maar weten doe je niet om de wijsheid en de waarheid in pacht te hebben, je doet het om goed en leuk te leven.
Dus: weet, en leef.

Wat je nu weet, weet je nu. En op wat je nu weet baseer je je beslissingen en gedrag. Dat je het vroeger minder goed wist en in de toekomst misschien wel beter, heeft voor het hier en nu geen praktische waarde.

Dat heb ik nu ook. Eerder dacht ik te weten, en nu weet ik dat het anders is. Maar nu weet ik ook. Wie zal het zeggen over 10 jaar.

De waarheid is altijd relatief en dus ook relatief aan tijd. Morgen kan alles anders zijn, maar misschien ook niet.

Als eerste denk je iets te weten en als het daarna een feit blijkt te zijn, wordt het denken omgezet naar weten..

Hangt ook af wat je denkt en wat je echt weet.


Ik denk zelf dat ik heel veel weet. Je kan dat ook weer zien als gewoon weten wat later veranderd kan worden als het antwoord niet juist blijkt te zijn.

Dan wordt het dus, ik 'dacht'..

Heeft ook weer te maken met zelfverzekerdheid en onzeker zijn.
Hoe zeker ben jij van je denken..

Denken en weten wordt vaak doorelkaar gebruikt.

De vraag is alleen of je mag zeggen dat je iets weet als het enkel gaat om zeker zijn van je denken..

Het is vaak zo dat men denkt te weten.
en het jammeren is dat mensen, denken dat wat ze denken al snell de waarheid is en er anderen mensen van proberen te overtuigen.

In onderstaand antwoord staat reïncarnatie van de mens centraal.

Elk leven heeft tot doel 'iets' of meerdere nieuwe (en nog niet helemaal) 'dingen' te leren om "volledig" te worden.

Elke leermoment van elk leven zit in die mens, alleen hij moet het zich weer herinneren.
In zijn huidige leven komt het geleerde bewust of onbewust bovendrijven bijvoorbeeld door 'iets' gemakkelijk te kunnen, ergens voorliefde voor te hebben, 'iets' zeker te weten...

Dit "zeker weten" laat zich gelden omdat dit reeds is doorgemaakt, maar het verstand, de omgeving / opvoeding, enz. gooit ons zand in de ogen. Dit maakt ons weer aan het twijfelen. Weten we het nu of denken we te weten...

Kortom: Alles wat we geleefd en uit ervaring geleerd hebben weten we! We laten ons vaak nog te veel door de ander beïnvloeden, waardoor er twijfel ontstaat.

alom,

Ik kan niet voor of namens anderen antwoorden.

Maar naar mijn weten komt weten voort uit ervaren. Alles wat ik niet ervaren heb " weet ik van horen zeggen"

Ik weet dat ik niets weet, ... ik denk soms te weten.. even.. en dan slaat de twijfel weer toe.
Twijfelen aan wat ik weet bied me de mogelijkheid om ervaringen op te doen. Twijfelen aan wat ik weet, het steeds opnieuw tegen het licht aan willen houden, vanuit een ander perspectief willen bekijken, maakt dat mijn leven zin heeft voor mij. Twijfel maakt dat ik besef dat ik eigenlijk niets zeker weet. Twijfel is in mijn geval een zegen..ik twijfel graag en voortdurend.

Het houdt me in ieder geval lekker bezig ;)