Vanuit niets iets maken kan niet, hoe is het eertse iets er dan gekomen?

Dat is het werk van de Grote Schepper! Scheppen = iets uit niets maken, en dat is alleen God gelukt. Iets wat de mens nooit na kan doen.

Toegevoegd na 1 minuut:
Het is een wonder. En wonderen zijn onverklaarbaar, je moet geloven dat God dat gedaan heeft.

Je gaat er vanuit dat er niets was en dat klopt al niet.
Er was al van alles. Alle materie was er al en door de evolutie is er van alles ontstaan. Dus je stelling klopt niet.

Dat van niets iets maken niet kan is een gedachtefout. Als je aanneemt dat dat niet kan, kun je nooit verklaren hoe het eerste iets ontstaan is. Daarom moet je die aanname loslaten. Stel nu dat je wel van niets iets kunt maken?

Een gemakkelijk voorbeeld: Neem het getal nul: 0.
Dat is niets. Nu kan ik het ook schrijven als (+1) + (-1).
Nu heb ik van niets iets gemaakt. Misschien was het ook wel mogelijk uit het niets materie en antimaterie te maken.

Er is nu nog steeds niets... Er was nooit iets en er zal nooit iets zijn...

+10 en -10 is niets... Maar als hier +10 is en op de andere kant van het universum -10 is, dan lijkt het samen 20. maar het is niets...

Dus wetenschappelijk gesproken, materie en antimaterie is niets, maar het lijkt wel heel veel...

Dit vind ik altijd een 'eng' onderwerp om over na te denken. Hoe is alles hier ontstaand. Een mens kan zich de eeuwigheid niet voorstellen. (Evenmin het oneindige trouwens.)

Als we uitgaan van een almachtige God die alles heeft geschapen is het makkelijk. Almachtig dus dit alles schepper kan hij ook. Maar waar komt Hij dan weer vandaan hè ...
Wanneer we uitgaan van de evolutie theorie of dat God de aarde niet heeft geschapen maar gescheiden, is het al anders. Hoe kan uit niets iets ontstaan. Dit blijft de eeuwige vraag.

Als je dan toch in de Bijbel gelooft dan moet je die maar eens goed lezen. Of God vragen. Want hij heeft nou echt van niets iets gemaakt!

Doordat God zichzelf splitste. Zo heeft hij dit universum, sterrenstelsel, de aarde en wat er zich op of in bevindt geschapen.

Als je in de Bijbel gelooft, dan weet je vast ook dat God volgens Genesis de wereld niet uit niets geschapen heeft.
De aarde was tōhû wābōhû ( תֹהוּ וָבֹהוּ‎), woest en ledig. En God scheidde het licht van het duister, en de wateren van de hemel.
Kortom, er was al van alles, maar het was een chaos. God bracht daar orde en structuur in aan.
Hoe die chaos is onstaan, daar rept de Bijbel niet over.

Als je goed oplet, dan merk je dat het anders ligt.
Neem mijn vrouw. Die kan uit niets een slaatje en ruzie maken. Een wonder!

Er is nooit bewezen dat er niet iets was. Tevens is er nooit bewezen dat je vanuit het niets niet iets kunt maken.

Als je de bijbel leest, dan is er altijd wel een eenvoudige oplossing. Zo en god schiep de bladiedeblabla.... zo weer een probleem opgelost. Ja, makkelijk hoor zo'n geloof. Overal een simpele oplossing voor.

IETS was altijd al rustende
in het altijd al bestaande NIETS;

en IETS dacht NIETS,
en voelde NIETS, en wilde NIETS;

IETS was zich dus
bewust van NIETS;

toen kwam het moment
dat IETS ging denken,
ging voelen en wilde ervaren;

en wat wilde IETS ervaren?

IETS wilde ALLES ervaren;

daarom schiep IETS, vanuit NIETS,
ALLES...

In je eigen wereldbeeld heeft god alles geschapen vanuit het niets. Zelfs jij zal dus moeten toegeven dat de opmerking "je kunt niet iets uit niets maken" onmogelijk is.

Maar omdat je waarschijnlijk zocht naar een ander soort antwoord:

Zover onze modellen tot nog toe reiken zou een universum in drie geometrische toestanden kunnen bestaan:

- Een universum met een positieve kromming, op grote schaal vergelijkbaar met een bol.

- Een universum met een negatieve kromming, op grote schaal vergelijkbaar met een zadel.

- Een vlak universum, dus zonder kromming, vergelijkbaar met een vel papier.

Alle momenteel voorhanden zijnde gegevens wijzen erop dat ons universum in de laatste categorie valt. Een van de eigenschappen van een vlak universum, is dat deze over het geheel genomen een totaal energieniveau van 0 heeft. Iets met een totaal energieniveau van 0 kun je maken vanuit het niets. Sterker nog, iets met een totaal energieniveau van 0 is het enige dat je zou kunnen maken vanuit het niets. Zoals eerder gezegd, 0 kun je namelijk opsplitsen in +1 en -1. Je hebt dan in totaal nog altijd 0, Maar de +1 wordt bruikbaar om de rest te maken van wat wij nu zien.

Ik had ergens op de site nog een link naar een lezing waarin dit uitgebreid wordt uitgelegd, maar kan deze zo snel niet terugvinden. Als ik hem vind plaats ik de link wel weer.

Toegevoegd na 12 uur:
Overigens, als je serieus benieuwd bent naar hoe het er gekomen is, kun je zelf gaan zoeken of je ergens informatie kunt vinden over hoe god het dan gedaan zou hebben.

Dit is precies de reden waarom je een "hoe" vraag niet moet benaderen als een "door wie" vraag. Als je antwoord op hoe het er is gekomen is "god heeft het gemaakt", weet je nog altijd niet hoe het er is gekomen.

Toegevoegd na 12 uur:
En dan de beloofde link:

Dawkins doet alleen de intro, het begint bij 02:10 of zo.

Je hebt al alle mogelijke antwoorden gehad zie ik. Het is nogal abstract, en het hangt er van af wat je gelooft/wil geloven. De religie, de wetenschap, het ongrijpbare.

De wetenschappelijke theorie is dat er eerst alleen "energie" was, de materie is daar (volgens E=Mc2) uit voortgekomen. Anderen geloven dat er daarom anti-materie (tegenmaterie) is, zodat het weer energie wordt als dit elkaar tegenkomt. Vooral voor dat laatste is weer een "geloof" op zich. Waar die energie dan vandaan moet komen, is weer een mooie andere vraag.

God zou de wereld hebben geschapen, maar wie heeft God dan geschapen? Religiezen hebben mij altijd verfoeid, want dat mocht je niet vragen! Ja, dan vind ik het scheppingsverhaal ook te mooi om zomaar aan te nemen, maar anderen hebben er steun aan, en dat vind ik prima.

Mij is duidelijk dat er nooit "niets" is geweest. Er is ook geen "begin" van de tijd, alleen een begin van "ons" heelal. Er is geen eind aan de ruimte, dat gaat eindeloos verder. Dit soort dingen kunnen wij in onze (drie) dimensies niet bevatten. Die extra dimensies zijn er misschien wel (of niet), waardoor we het ook niet kunnen weten nog snappen.

De religie is mooi voor het verhalen, de wetenschap mooi voor het technisch verklaren, maar het ongrijpbare moeten we wellicht gewoon lekker ongrijpbaar laten, net als het wiskundige getal oneindig, dat net zo goed bestaat als oneindig+1 of eineindig*oneindig.

De vraag is wat niets is. Vanuit niets kan je ook niets maken. Als iets er niet is dan kan iets niet zo maar zijn. Dat moet gecreeërd worden.
Daarnaast is het sowieso maar de vraag of er uit niets is geweest en of we nu wel iets hebben. Ik denk dat je eerst iets en niets moet omschrijven. Anders kan je de vraag niet beantwoorden.

Helaas, dat weet niemand - zelfs God niet (even in 't midden gelaten hoe en wat God is en of die bestaat). Zelfs God zou zich nl. kunnen afvragen: wat was er voor mij? Hoe ben ik ontstaan?

Je kunt niet zeggen: 't was er altijd al. Want dan kan je altijd de vraag blijven stellen: hoe zat 't daarvoor dan?
Je kunt ook niet zeggen: eerst was er niks, en toen opeens wel - gemaakt door God of niet. Want: iets uit niets ontstaan kan niet. Want: wie heeft die God dan gemaakt? Hoe is die God dan ontstaan?

Je kunt altijd verder terugkijken. Ik denk dat dit typisch een vraag is waar nooit een goed antwoord op is te bedenken en zal (of kunnen) komen. Of je nu in een God, Mohammed, Boedda, etc. gelooft of niet.

Met de nadruk op nooit.

Met bewijzen hoef je al helemaal niet aan te komen - en met 't ingewikkelde concept 'tijd' wordt 't er ook niet verklaarbaar op. Maar ook met een geloof lukt 't niet. Tuurlijk, je zou er _van uit kunnen gaan_ dat er altijd al iets was. Of je kan zeggen de tijd begon pas met een (big) bang. Maar zulke houdingingen/redeneringen zullen nooit de vraag wegnemen.

Met de nadruk op nooit.

God schiep dag en nacht.
Het iets en het min iets vormen samen niets.
God heeft uit het niets het iets en het min-iets geschapen.
Dit is een antwoord, speciaal bedoeld voor de vraagsteller!
Van veel deeltjes bestaan antideeltjes, die elkaar opheffen als ze elkaar treffen.
Van een deeltje weet men dat nog niet, dat is het zwaartekrachtdeeltje, dat ook wel het God deeltje genoemd wordt.(Higgs-deeltje)
Dat komt omdat het zich NIET laat ontdekken, terwijl de uitwerking (de zwaartekracht) daar uit voortkomend
niet te neutraliseren is, anders dan voortdurend tegenkrachten uit te oefenen
De zwaartekracht is de meest fundamentele eigenschap van materie
God heeft door het creeren van energie-verschillen
Zijn eerste Scheppingsdaad gedaan, naar mijn opvatting.
Vandaar ook het sprongsgewijze karakter van electronenbanen in atomen en up /dowm quarks in verschillende "smaken" of "kleuren"
Ook in de planten -en dierenwereld zie je die sprongverschijnselen, echte tussenvormen vind je eigenlijk niet. Dat is voor de evolutietheorie dan ook een onneembare "hobbel", in een scheppingsdaad echter een logisch gevolg.
Je zegt ook, vanuit het niets iets maken kan niet.
De mens kan dat inderdaad niet.
God is echter niet ontworpen aan de wetten van Lavoisier
en de thermodynamica.
Die zijn pas gekomen Na de scheppingsdaad en de mens slim genoeg was om dat te begrijpen door het te constateren, Newton kreeg er een appel voor op zijn hoofd om dat te"zien" en Archimedes liet er zijn te volle badkuip voor overstromen toen hij er in stapte.
Pas na "er zij licht" zei de ontdekkende mens Eureka.( ik heb het antwoord/de oplossing gevonden).

Hij heeft dus gevonden wat God geschapen had, naast wat zichtbaar en tastbaar is de wetmatigheiden in de natuur (kunde).
Schepping veroorzaakt structuur, hoe ingewikkelder de structuur, hoe groter de scheppingsdaad op intellectueel niveau.
Ook de lichtsnelheid is pas Na de scheppingsdaad ontstaan, zelfs uitgaand van de Big Bang overschreed de
pre-materie de lichtsnelheid met een onnoemelijke factor.
Dat houdt men voor onmogelijk.
Omdat God (de scheppende) Geest is, is Hij niet onderworpen aan materie en daaraan klevende beperking,
zolang wij hier leven zijn we dat ten dele, lichamelijk wel maar geestelijk niet.
Als je alles zou reduceren tot het meest kernachtige, zul je zien dat alles (ook materie) uit trillingen bestaat.
Dat zal je niet beseffen als je met een hamer op je duim slaat.....

dat kan niet. Ik ben christelijk opgevoed, maar loop niet als een kip zonder kop achter mijn ouders aan, maar gebruik mijn hersenen.

Op dit moment zijn er nog steeds uitwisselingen tussen iets en niets.
Mensen hebben een klein beetje van die gave in zich. In het licht van de eeuwigheid stelt dit niet veel voor.

Ooit is dat begonnen en we kunnen er concrete verklaringen voor vinden, maar de echte start verklaren is onmogelijk, om dat we 'maar mensen' zijn. De start, het wonderlijke begin is niet te snappen. Maar wel te voelen (te zien, te ervaren), overal om ons heen.

Elk geloof heeft haar eigen visie. Het lijkt me heel toevallig als 1 van die geloven precies raak schiet (persoonlijk kan dat, maar voor alle mensen is nog niet gevonden), maar alle geloven tezamen, geven een benadering of een vermoeden van het wonder dat sommige mensen God noemen, anderen Allah of een hele serie Goden. Zodra je het bovengenoemde gevoel beschrijft, zit je er een beetje naast, maar begint het tegelijk te leven...

De scheppingskracht komt mooi naar boven in mensen, dieren en het landschap dat we om ons heen zien. Voel het, laat het door je heen gaan. En of je daar de Bijbel, Koran of welk boek dan ook voor leest, of welke priester, profeet of goeroe je ervoor volgt, het zijn allemaal wegen naar hetzelfde begin, maar tegelijk is elke visie maar een deel van die machtige, zachte, liefdevolle (en ook wrede) werkelijkheid, waar we als sterveling alleen maar respect voor kunnen hebben.

Persoonlijk ben ik er het liefst ook dankbaar voor, voor het hogere dat ik dan met liefde geef aan hetgeen er is, (natuur, mens en dier) zonder er iets voor terug te eisen. De ellende of onmacht die je dan soms voelt, kan omgebogen worden in iets moois (muziek, woorden, humor, goeie vraag stellen :-) enzovoort) en dat is het doorgeven van de zin van het scheppen....

-geboorte-

Ik neem aan dat je aan de big bang theorie reflecteerd. Die stelt dat het niets in den beginne een oneindige puntmassa was. Oneindige puntmassa's zijn het niets innemende alles wegende antwoord van de natuurkunde.

Overigens is dit terug redeneren naar het begin vele atheisten een steen des aanstoots. Ze zien liever dat het heelal oscileerde - groter en kleiner werd - dan er ooit een begin was. Alles voor het kleinste punt is dan per definitie niet aantoonbaar, en derhalve met Ockhams scheermes, waardoor deze theorie eigenlijk als een kaartenhuis instort.


Ik zie hier wat opvallende interpretaties. De Bijbel begint met:
In (of: met) het begin schiep God de hemel en de aarde.
Dat de aarde woest en ledig was is pas de tweede regel.

Door het eerst geestelijk te scheppen, en het later stoffelijk te maken.
Ongeveer hetzelfde als wij in gedachten iets willen maken en het heel helder voor het geestesoog zien.
Door bezig te gaan krijgen die gedachten kracht, en materialiseren zich als werkelijkheid.
Zo zijn Gods gedachten zo scheppend, dat hij alles bezielde, van aarde bomen en mensen.
Voordat alles geschapen werd, was er geen tijd, er was alleen een zijnstoestand.
Om het de mens mogelijk te maken zijn ervaringen te kunnen verwerken, is er tijd geschapen.

Om ’‘niets’‘ te begrijpen moet je eerst ’‘iets’‘ ervaren..
Want ookal ervaar je ’‘niets’‘ je zou het nooit kunnen bestempelen als ’‘niets’‘ omdat je ’‘iets’‘ niet kent..Dus zodoende kan je zeggen dat ’‘niets’‘ dan je alles is..alles wat je kent…

Ervaring is in die zin dan..je eerste teken van leven..
Want dat wat je niet kent..leeft niet..[voor jou]
En wat je ervaart…leeft…

Voorbeeld..

Wit kan je nooit ervaren als wit..als je zwart niet kent..
Zodra je zwart kent weet je wat wit is…
Dus zonder zwart ervaar je geen wit…en visa versa..

Dus voor ’‘niets’‘ heb je ’‘iets’‘ nodig..en andersom

De grap is dus..op jouw vraag kan je 2 antwoorden geven…’‘nee dat kan niet’‘...en ’‘ja dat kan’‘
Nee het kan niet…als je ’‘iets’‘ niet wilt ervaren
En ja het kan.. als je ’‘niets’‘ wilt ervaren..en daarvoor heb je…juist..’‘iets’‘ nodig..

En zo kan je doorgaan op deze vraag..
Want er zijn zoveel verschillende invalshoeken..
Als je de vraag stelt..’‘Vanuit iets niets maken kan dat?’‘
Of..’‘Hoe is het eerste iets gekomen?’‘
Zou je makkelijker een antwoord vinden[of niet]
Dan 2 in 1 ...

Ik hoop dat je hier wat aan heb…

Volgens mij het niets uit wat hier geantwoord wordt... Als mensen kiezen voor "geloven" dan zijn ze a priori al bereid om de grootste onzin voor waar aan te nemen.

Als niets uit niets kan ontstaan is alles er altijd al geweest.

Interessant vraagstuk.
Deze roept bij mij diverse citaten te boven
Nooit niet(s) is altijd wel
Niets is waar op zichzelf en dit is op zichzelf het ware.

Moeilijk, misschien beginnen met de vraag wat is het definitie van ’‘niets’‘ (zie bron) En we beginnen bij god…
Nou laten we die theorie ook maar gelijk schappen want waar komt ’‘de almachtige’‘ dan vandaan als er dan al ’‘niets’‘ was?

Volgende poging:
Waarschijnlijk omdat ’‘niets’‘ enkel een woord is moeten we maar beginnen om dit los te laten.
Maar kunnen wij dit accepteren?

Ok, wederom weer terug naar de bron…
Er was eens… Uhm, nee dat kan niet want er was tenslotte ’‘niets’‘

Nou vooruit nog een keer opnieuw bij het begin beginnen.
(Welk begin?!?)

Wanneer je een lijn trekt op een stuk papier, je draait het blad om en vraagt aan iemand waar begint de lijn? Grote kans dat hij daar aanwijst waar jij je pen van het papier heb afgehaald. Opeens is daar waar jij geëindigd bent het begin geworden. Je heb een lijn gezet die oneindig is geworden. ( Om nog maar te zwijgen over de wiskundige benadering van de oneindige lijn die alsmaar doorloopt)

Wanneer je een luciferdoosje vast houd en vraagt wat is de bovenkant wijst men op dat moment de kant aan die toevallig naar boven wijst. Maar wat als je hem omdraait, dan is de bovenkant de onderkant geworden. Je kan blijven draaien wat je wilt, maar wij mensen bepalen wat de bovenkant is en wat de onderkant. Je kan oneindig door blijven gaan.

Zo ook over dit vraagstuk… het had net zo goed kunnen wezen; ’‘Wat was er eerder, de kip of het ei?’‘

Maar goed, om een lang verhaal kort te maken, als het dan al niet oneindig is.
Zonder goed geen kwaad
Zonder licht geen donker
Zonder liefde geen haat

Beginnen deze stellingen niet allemaal met iets positiefs?

Zonder positief geen negatief.

Zonder iets geen niets.

Dus als er nooit ’‘iets’‘ geweest zou zijn, kan er ook geen ’‘niets’‘ bestaan

Het Niets: geen materie, geen energie, geen ruimte of tijd, geen chaos en geen orde, geen volhied en geen leegte, geen dimensies, geen eigenschappen, niets fysieks en ook al niets metafysisch. (Het Niets is echt helemaal niets dus.)

Als je het mij vraagt heeft het Niets zelfs niet de eigenschap dat het kan bestaan. En als Niets niet kan bestaan, moet er wel Iets bestaan. En dat is de eerste Iets.

Het eerste element wat er bestond is waterstof hier zijn alle andere elementen uit voortgekomen, en dus ook het leven. Waterstof is voortgekomen uit de "big bang ", wat weer een singularity was. Dit is dus een vraag met een open eind.