Kan de wetenschap zichzelf legitimeren zonder gebruik te maken van zijn eigen middelen?

Deze vraag is irrelevant.

Wetenschap is feitelijk een procedure, opgezet omdat hij werkt. Er is geen enkele reden om zichzelf te legitimiseren. Het is geen geloof. Het is een gecontroleerde manier om zaken te verklaren.

Nee.

Wetenschap beschrijft alles wat er is in de wereld, alles wat wij zien horen en voelen (ook geloof, dat zijn namelijk ook processen in je hersenen). Dus nee, want alles wat er is is onderdeel van de wetenschap.

Toegevoegd na 5 minuten:
Hier een verwijzing naar de vraag 'wat is wetenschap?'.

Nee dat kan die niet en dat geldt ook voor jou...

Iets legitimeert zich omdat het zo is, of de wetenschap dat nu vastlegt of niet doet niet ter zake... Het feit dat je spreekt houdt al in dat je niet gelaryngectomeerd bent...

Nee.

Als je wil weten of de wetenschap werkt, dus goede resultaten levert, zul ja namelijk de resultaten moeten bekijken.

En als je dat doet, ben je bezig met de wetenschappelijke methode toe te passen.

Toegevoegd na 10 uur:
Je kunt trouwens niets legitimeren zonder gebruik te maken van de middelen gebruikt in wetenschap.

 le·gi·ti·me·ren -meerde, h gelegitimeerd voor echt verklaren: zich ~ d.m.v. een officieel document bewijzen wie men is

Je zult namelijk eerst moeten constateren dat iets er is voordat je iets voor echt verklaart - een waarneming. Waarnemingen zijn een belangrijk onderdeel van de wetenschap.

Zelfs als je puur hypothetisch beweert dat iets zou bestaan, gebruik je middelen die in de wetenschap gebruikt worden - hypothetische stellingen zijn namelijk veelgebruikt in de wetenschap.

Ik neem aan dat je legitimeren bedoelt als geloofwaardig maken en gewoonlijk doe je dat door te laten zien waar je voor staat. Los daarvan kan je geloofwaardigheid bereiken door indoctrinatie zoals reclame, maar daarmee stoot je de meer kritische geesten juist af. Dus moet mijn antwoord wel nee luiden, maar misschien ben ik toch te goedgelovig.

Ja, zo is de wetenschap ooit begonnen.

Na lange filosofische omzwervingen, via de grondaannames dat
1 - We denken en dus bestaan (cognito ergo sum) in overeenkomst met punt 2 en 3
2 - God (!) de wereld betrouwbaar en volgens wetten heeft geschapen en onderhoudt
3 - Dat vanwege punt 2 onze waarneming daarom betrouwbaar is, ook als is die soms misleidend
4 - Als verbetering van punt 3 waarneming met apparatuur betrouwbaarder is dan waarneming direct door de mens
5 - basale wiskundige afspraken en spelregels, zoals 1+1 = 2, de korte afstand tussen 2 punten in een plat vlak is een rechte lijn, de regels van de logica
- etc.

Voor alle grondaannammes geldt dat deze per definitie niet bewezen kunnen worden op hun waarheid of hun onwaarheid. Ze vallen dus per definitie buiten de wetenschap, je kunt bovenstaande stellingen niet met Westerse wetenschap bewijzen zonder een cirkelredenatie.

Ook moeten al deze stellingen waar zijn, wil de wetenschap kunnen functioneren zijn. Voor de meeste punten levert dit weinig discussie op, maar een aanzienlijk deel van de wetenschappers denkt tegenwoordig anders over punt 2 en ondermijnt daarmee wat historisch gezien de basis van de Westerse wetenschap is ....

Ja. Axioma's (of: postulaten) zijn stellingen waar vanuit gegaan wordt, zonder dat deze bewezen zijn. Ze zijn ook niet wetenschappelijk bewijsbaar, maar vormen wel de grondslag van de logica. De enige voorwaarde voor gebruikte postulaten is consistentie.

Westerse wetenschap bestaat niet, wetenschap is wetenschap. Wetenschap wil ook geen gelijk te hebben. Wetenschap is je verbazen en vragen stellen en nooit tevreden zijn.

denk het niet.
wel interessant om over na te denken.
wat heeft politiek bijvoorbeeld met wetenschap te maken?
schoenmaker blijf bij je leest is verstandig,
maar ook: verder kijken dan je neus lang is
en deze eens in andere zaken stoppen kan geen kwaad.

Toegevoegd na 2 minuten:
wetenschap is altijd een moment-opname
gelegitimeerd aan middelen zoals die op dat moment in de tijd gelden. de hypothese dat het ook anders kan toit het tegendeel bewezen is blijft bestaan.

Helaas.

Zaken die niet tot het domein van de wetenschap behoren worden door de wetenschap niet erkent. Als men dingen niet erkent als bestaand kan men er ook geen gebruik van maken om zich te legitimeren.

Daarnaast denk ik dat het verhalen zijn, verhalen die de werkelijkheid beschrijven, we kunnen met onze hersenen niet anders dan verhalen maken, beschrijvingen. Deze zijn nooit volledig. Ik denk dat dus geen enkel verhaal zichzelf kan bewijzen met of zonder behulp van andere verhalen.

Verhalen hebben kernen van waarheid, kernen die overeenkomen met hoe het is, maar het verhaal dat we eromheen maken, het verhaal waarmee we de kernen verbinden zit in de weg. Hierdoor bouwen we a.h.w. bruggen over wat ook waar is, maar we dus niet zien (brug zit in de weg).

De kernen kunnen eventueel gelegitimeerd worden doordat een ander verhaal ze ook heeft (ziet), maar de verhalen, de spinnenwebben die de kernen verbinden niet, dat blijven gedachtenspinsels om het voor ons te behappen te maken (in ons denkkader te passen, waarbuiten we niets kunnen (met het denken)) en staan los van de waarheid.

Gezien de antwoorden, blijk je precies het zwakke punt van de wetenschap gevangen te hebben in een mooie vraag.

Het is een mooie vraag en het antwoord is dat dat niet kan. Mocht je toch iets hebben gevonden, dan bedrijf je (dus) geen wetenschap.

Het is wel mogelijk om niet-waarheid van de wetenschap te bewijzen, van binnenuit...

Elke probleemstelling wordt beantwoord door aannames. Bijvoorbeeld we gebruiken modellen die de waarheid kunnen 'namaken'.
Modellen op de pc, modellen op schaal.
Daarbij wordt er aangenomen dat de waarheid (uiteindelijk) in getallen of schaalmodellen omgezet kan worden (! probeer dit eens in te beelden !). Hier zijn we op uitgekomen. En werkt, want we zien dat het werkt. We kunnen veel ziektes beheersen, we hebben mensen op de maan gezet enz.

De wetenschap zoomt in op een onderdeel en bepaalt hoe dit onderdeel zich verhoudt tot de omgeving. Als je al die onderdelen bij elkaar optelt, heb je het geheel. Maar dit blijft een benadering, het is een manier van kijken naar het geheel.

Zo zijn we bij verschillende wetenschappelijke
'eindpunten' gekomen en deze 'eindpunten'
!!!! BLIJKEN ELKAAR TEGEN TE SPREKEN !!!!

Relativiteitstheorie en de quantummechanica
Economie (investeren of bezuinigen bij laag conjunctuur)
Naar de mens kijken op neuro/psycho en sociaal niveau (verschillende zichten op de mens, geeft verschillende zienswijzen, maar ook op binnen deze wetenschappen op zich)

Als de wetenschap onfeilbaar zou zijn, zou alles uiteindelijk kloppen. Het blijkt elkaar juist tegen te gaan spreken.

Hiermee heeft de wetenschap zichzelf gefalsificeerd.

Waarmee ik niet wil zeggen dat de wetenschap niet waar is, het probleem ligt in de feilbaarheid van het meten.
Ga iets meten en hetgeen gemeten wordt verandert!

Met andere woorden als je 'de waarheid' vanuit één richting uitpluist kom je op een ander antwoord, dan als je 'de waarheid' vanuit een andere richting hebt uitgeplozen.