Is zelfdoding evenzeer een daad van ultieme moed dan van wanhoop?

Men zegt wel "de moed der wanhoop".Je kunt er een heel psyghologisch verhaal van maken,met allerlei uitlegvormen.
Ik weet dat je maar heel weinig moed nodig hebt,indien je in een vergaand stadium van wanhoop verkeerd,om tot zelfdoding of een poging daartoe over te gaan.

Groeten.

ik denk dat de meeste zelfdoding een vorm van wanhoop is bv. wat nu in duitsland is gebeurd die jongen kon geen kant meer op

Zelfdoding heeft niets met moed te maken. Je stapt uit het leven omdat de wanhoop het gewonnen heeft van het uitzicht op verbetering.

Als je bedoelt met zelfdoding: Door een bepaalde actie en of handeling te verrichten waardoor je een zeer goede daad doet waarbij jezelf helaas het leven moet geven. Zou ik over het algemeen zeggen dat dit over het algemeen een daad is van moed boven wanhoop. Daarbij wel uitgaande van het een onwetendheid over het eigen lot. Ik kan me echter ook hypothetische gevallen voorstellen waarbij iemand dusdanig de zin in het leven heeft verloren en daarom zo weinig respect heeft voor zijn eigen leven dat hij die daad verricht met het oog ik doe er niet toe maar dat wel. Dan zou ik zeggen dat in dit hypothetisch geval er evenveel moed als wanhoop is.

Als je bedoeld met zelfdoding: Zelfmoord. Dan zou ik zeggen dat dit vooral wanhoop is. Als je dusdanig in de problemen zit dan zit hem volgens mij de moed in het feit dat je verder durft te leven op de hoop dat het beter gaat. Het verreist naar mijn idee ook wel wat moed om jezelf het leven te geven. Dit is een stap die je niet zomaar zet.