Hoe heeft de kennisfilosofie zich ontwikkeld sinds Popper?

Ha eindelijk een leuke filosofievraag waar ik met mijn kennis van mijn studie kan pronken. Dank hiervoor. Popper heeft heel veel invloed gehad. Met zijn falsificatie principe dacht hij de oplossing te hebben tot het grote probleem van de wetenschapsfilosofie namelijk het inductie probleem.(te weinig plek om dat uit te leggen zet er wel een link over bij). Kort gezegt was zijn oplossing dat kennis niet inductief is maar deductief. Als een idee onwaar blijkt te zijn wordt hij gefalcifieerd en alleen de krachtige theorieën die de waarheid dicht benaderen blijven zo over. Echter dit bleef niet stand houden waarom? Omdat het te streng bleek te zijn. Als je maar 1 bevinding doet dat de theorie onderuit haalt dan is je theorie voorgoed onwaar. Echter dit hoeft niet persé zo te zijn zo heeft Duhem aangetoond en is verder uitgewerkt door de Amerikaanse filosoof Quine. Ze zijn de bedenkers van het Duhem-Quine probleem. In het kort komt dat een theorie gebaseerd is op een lading andere aannames. Als je in dat geval een bevinding hebt gevonden die je hypothese onderuit haalt is niet persé je theorie onwaar maar misschien wel een aanname. Bijvoorbeeld je gaat bij het onderzoeken van een microbe er van uit dat de ruimte steriel is, maar dat is hij niet. Hierdoor werd Poppers falsificatie theorie in een klap onderuit gehaald.
Wat er verder nog veranderd dat we vroeger dingen in waar of onwaar spraken. Tegenwoordig zien we dat dit te kort door de bocht is. We spreken over kansen. Het model dat we hiervoor gebruiken is het Bayesiaanse kansmodel. Dit is bedacht door Pascal maar is uitgewerkt door Ramsey
Wat ook nog belangrijk is te noemen op dit gebied is de opvolger van Popper namelijk Kuhn. Kuhn beweerde dat kennis zich begeeft in een soort raamwerken dat hij een paradigma noemt. Al onze kennis is gebaseerd op een aantal zeer diepgewortelde ideeën. Alle theorieën zijn gebaseerd rond dat ene idee en bevestigen dit idee. Dit blijft zo gaan tot men ontdekt dat dit idee onhoudbaar is. In dit geval is er een soort revolutie in veranderd men radicaal van perspectief. Het beste voorbeeld hiervan is het Heliocentrisch wereldbeeld. Vroeger dacht men dat de aarde het centrum van het universum was. Kaarten van de hemel lieten dit ook zien hoe de zon om de aarde draaide. Echter op een gegeven moment kwamen we achter dat het andersom was. De aarde draait om de zon. Kennis is in dit geval niet vooruitgaand maar een grote opvolging van paradigma's (dus andere perspectieven)