Komt haat voort uit angst? (In het algemeen gezien)

Spreekwoord is een goede, kan daar wel inkomen.

Want;
Geintimideerd zijn daar komt schrik namelijk in mee. Dan is die schrik nu te zeggen een waarschuwing voor geen controle over de sfeer, dit is beanstigend. Het kan dan zeker voorkomen dat het zal uitlopen tot haat. De angsthaas, wil voorkomen dit nog een keer te laten gebeuren, het kan dus een schulp zijn, of anders gezegd een afweer door haat. Haat voedt mensen, en daar loopt het vaak op uit dat ze elkaar voeden, want hoevaak komt het wel niet voor, dat ipv complimenten buiten een ander om, uitgesproken frustraties een aanleiding zijn voor gesprekken, vaak nog met gelach, maar in wezen de spanning weg lachen. Ergens zit toch die diepheid dat de aanpassing ons mond niet voorbij te praten over onze fouten en/of tekortkomingen, ons kwetsbaarheid niet in de aandacht is (tijdens gesprekken bv). We willen diep in ons hart, geen feilbaarheid zien bij een ander, dit is het kwade wat in de mens zit, dit is nogal een intimidatie op zich, vandaar dat vreemde blikken ons kan doen beseffen, vriendelijkheid te vergeten, en een observatie te doen met de vermoedens die zich willen strijken naar de ijdelheid, de kwaad van onszelf die we niet willen zien. Echter niet iedereen, neemt dezelfde maatregelen, sommige nemen het op in hun verstand en plaatsen die persoon in hun gedachten als een waarschuwing, en ontwijken of negeren is door hun dan de oplossende factor. En sommige bouwen een netwerk op, met personen die aardig tegen hun zijn geweest is, zo te spreken waar een band mee is, om vervolgens haat doortesluipen om negatieve, vernederende weetjes te verkondigen over die persoon die juist geintimeerd heeft, dat is wraak, en haat is er dan wel degelijk. Haat door angst is in snelle voorruitgang, haat kan ook langzaam ontwikkelen. De lafaard is in allebei de stadia's, en de moedige voert het af op diegene die hem intimideerde, de langzame ontwikkeling spreekt voor de moedige dan voor zich, want boos worden op diegene die daadwerkelijk de moedige heeft kwaad gemaakt, heeft een kans van betuteling door de ander, echter de ander kan dit in rekeningschap meenemen, en het kan uitlopen op een (blijvende) vriendschap, als het eerlijk en oprecht voelt bij de ander, dit zegt de ander (aan zichzelf) dan ook dat hij op de hoogte is, en hij weet waar hij aan toe is, en ken er van op aan, dat de moedige daar niet van gediend is (voor de volgende keer).