Wat wordt er precies bedoeld met de categorische imperatief van Immanuel Kant? En kan iemand daar een voorbeeld van geven?

Vroeger vond ik Kant een sympathieke maar wel achterhaalde filosoof; de bevindingen van Steven Pinker dwingen mij om het allemaal weer eens opnieuw te overdenken.
Een motto van Kant was: je moet handelen op de manier waarvan je zou willen dat iedereen zo zou handelen.
Dit is misschien wel de sleutel tot alles wat hij heeft geschreven. Hier draait het om bij zowel de categorische imperatief als bij de hypothetische.

Toegevoegd na 6 uur:
De goede wil staat bij Kant centraal.

De categorische imperatief gaat over het innerlijk; je kunt niet consistent of zuiver zijn als je dingen denkt of doet die tegen je geweten ingaan. De achtergrond van je handelen moet er dus op gericht zijn dat van wat je doet je ook zou willen dat een ander je zo zou behandelen.

De hypothetische imperatief gaat over je daden naar buiten; wat je doet moet ook een ander ten goede komen.

Als je iemand benadeelt om er zelf beter van te worden schaad je niet alleen die ander, maar ook jezelf. Je kunt dat niet met je geweten in het reine krijgen.