Iemand vertelde mij laatst dat het: 'Dubito, ergo cogito, ergo sum?' is in plaats van 'Cogito, ergo sum'. Dus: Ik twijfel, dus ik denk, dus ik besta.

‘Ik denk dus ik besta’ is een bewijs voor Descartes dat hij bestaat. Omdraaien kan niet: Als je niet denkt dan betekent dat niet dat je niet bestaat.
Kort komt het hier op neer: Het kan zijn dat alles in je hoofd gebeurd en dat je zintuigen je voor de gek houden. Denk aan schizofrenen waarbij dit gebeurd. Je kan je dan afvragen of je zelf wel bestaat. Maar denkt Descartes dan: Er gebeurd wel wat in mijn hoofd. Blijkbaar is er wel iets en dat zal ‘ik’ dan wel zijn.
Kant gaat hierop door door te zeggen dat er al iets in je hoofd moet zitten voor dat je denkt. Ander zal je namelijk je denken nooit kunnen plaatsen in tijd en ruimte.
Deze vraag heeft te maken met het existentialisme waar ook Sartre veel over schreef. Leuke moeilijke vragen waar je jezelf helemaal gek me kan maken. (Of onbestaand als je wil ;) )

Van TMo (goeievraag gebruiker, zie bron)

Dus eigenlijk kan je het niet omdraaien. Als je niet denkt betekent het niet dat je niet bestaat.
Ik denk dat hij er mee bedoelt dat je weet dat je bestaat. Dieren zullen niet weten dat ze bestaan, want zij kunnen niet denken.
Wij kunnen denken dus wij weten dat we bestaan.
Als je denkt weet je dus dat je bestaat. Als je niet kan denken betekent het niet dat je niet bestaat, maar je weet niet of je bestaat. Wat dus voor dieren geld. Zij weten niet dat zij bestaan.
En wij weten dat we wel bestaan.

ook ik denk dat dit te maken heeft met: bewustzijn.
Bewustzijn of denken is geen voorwaarde om te bestaan. (zoals voor die steen of een boom of zo).
Je kunt je bestaan zinvol maken door je leven in te vullen met dingen die voor jou en je omgeving goed zijn. Zo besta je niet alleen door je lijfelijke aanwezigheid op deze aarde, maar ook door het inzetten van je intellect en/of je talenten. Jouw handelen, jouw zijn, (dus jouw bestaan) is van betekenis voor jezelf en voor anderen.
Twijfelen hoort bij denken. Zonder twijfel kun je nooit een goede afweging maken voor een bepaalde overtuiging of handeling. Ervaringen in je leven en kennis van de geschiedenis maken dat je bewust kunt afwegen/ twijfelen over wat oké is.

Bedoeld wordt dat er aan het twijfelen zelf niet getwijfeld kan worden, met andere woorden, het twijfelen, het feit dat 'IK TWIJFEL' is onomstotelijk en evident.

Descartes had systematisch alles betwijfeld wat er te twijfelen viel en kwam uiteindelijk uit bij 'ik twijfel' als laatste bastion, datgene waarover hij nog zekerheid had.

Daaruit leidde hij af dat hij dus ook dacht, want twijfelen was denken, en hij kon alleen maar denken als hij ook bestond, want iemand die niet bestaat kan niet denken.

Daarom: Ik twijfel, DUS ik denk, DUS ik besta

Essentieel is de vaststelling dat er waarneming is, ook al is het zelfwaarneming van de eigen gedachten, zonder waarneming is er geen (zelf)bewustzijn. Maar er kan perfect waarneming zijn zonder zelfbewustzijn zoals wij dat kennen, bij alle levende wezens. En waarneming houdt het bestaan van een wereld buiten jezelf in. Er kan geen zelf zijn zonder wereld.