wat is de relatie tussen denken en bestaan volgens Kierkegaard?

Kierkegaard ziet denken en bestaan als twee verschillende dingen. Bestaan moet niet gedacht maar geleefd worden. Bestaan gaat wel nauw samen met denken, je bestaan moet wel vol zijn van denken.
Volgens mij komt het er op neer dat het bestaan, de echte levende ervaring van het bestaan, hoewel het iets anders is als denken er niet los van mag worden gezien.

Dus niet cogito ergo sum (ik denk DUS ik besta), maar meer: ik besta EN DUS denk ik ook.