Hoe weten we zeker dat alles echt is om ons heen? Of de anderen (mensen) wel echt en aardig zijn. En dat wij niet een of ander expiriment zijn.

Dat kúnnen we niet weten.

Kijk bijvoorbeeld eens naar het Solipsisme (zie Bron). Dat gaat ervan uit dat je alleen weet dat jijzelf bestaat; al het andere zou best eens een illusie kunnen zijn. Dat geldt dan zowel voor de voorwerpen om je heen inclusief het heelal, als voor alle andere mensen.

Nu is dat wel een extreme vorm van zulk denken, maar goed: het zou natuurlijk kunnen.

Toch is het niet zinvol hiervan uit te gaan. Zelfs *als* het al zo zou zijn, dan nog kunnen we dat niet ontdekken, en kunnen we er dus net zo goed van uitgaan dat alles om ons heen wél echt is en kan worden ontdekt en begrepen. Dat zou dan namelijk geen verschil maken ten opzichte van een wereld waarin alleen het 'zelf' echt is, en de rest een illusie.

Pas wanneer er een verschil zou worden bedacht tussen de wereld zoals we denken dat hij is (dus alles is echt), en een wereld waarin alleen het 'zelf' echt is, zouden we kunnen proberen te ontdekken welke van de twee het is.

Zolang dat verschil niet is bedacht, ga ik ervan uit dat de wereld om ons heen echt bestaat. Die wereld is in werkelijkheid niet altijd zoals wij denken dat hij is, maar er bestaat een echte wereld, of wij die nu kennen of niet.