Wat is het biologisch nut van jongeren om zich tegen (wijzere) ouderen af te zetten?

Zeker in de puberfase ben je bezig je persoonlijkheid te ontwikkelen. Als kind wil je zelf toetsen of het klopt wat ouderen zeggen. Kinderen willen ervaren wat het leven ze biedt. Klakkeloos aannemen wordt je niet echt wijzer van.

Ervaring maakt wijs!

Twee redenen.

Eerste: je leert het beste door ondervinden, beter dan door luisteren naar adviezen. Hoe weet jij dat de hoekpunt van een tafel hard is? Juist: je bent er eens tegenaan gevallen. Dát onthoud je, veel beter dan een mondelinge waarschuwing.

Tweede: het is gevaarlijk op adviezen te vertrouwen. Vertrouwen op adviezen betekent automatisch dat je altijd doet wat anderen zeggen. Je bent dan te goedgelovig voor deze wereld. Omdat het vaak niet mogelijk is de goede adviezen van de slechte te onderscheiden, kun je maar beter alle adviezen in de wind slaan - op slechts een enkele uitzondering na.

Toegevoegd na 48 minuten:
 
Naar aanleiding van je toevoeging:
Het is natuurlijk niet zo dat je ALLE adviezen ALTIJD in de wind slaat. Al komt het vaak zo over op het eerste gezicht, kinderen/jongeren houden die adviezen echt wel in het achterhoofd, en gedragen zich er zelfs naar - al willen ze dat, zeker in de puberleeftijd, beslist niet toegeven.

Het biologisch nut is dat jongren isn een veilig kader leren waar grenzen liggen zonder een Darwinaward te behalen (zichzelf vernietigen voordat ze zich voortgeplant hebben)
Dat ze daartegen rebelleren is dat ze de grenzen moeten leren kennen en dat is meestal door (geringere) schade en schande.
Het is wel eens erg irritant dat jongeren rebelleren maar het is ook een biologisch gegeven, hun verlangen dingen uit te proberen loopt niet in de pas met de ontwikkeling van dat deel van de hersenen wat hun afremt als er gevaar dreigt.
Dus moeten ouders de kaders stellen tijdens met name die periode en ruggengraat tonen.
Als goede ouders neen zeggen , bedoelen ze ook neen.Ondanks hun rebellie zijn jongeren in hun hart toch vaak dankbaar voor verstandige , vasthoudende maar wel meegroeiende ouders, hebben wij van onze inmiddels volwassen kinderen te horen gekregen.Wat veel mensen vergeten is dat het goedmaken belangrijker is dan de ruzie,
ook een ouder moet excuses maken als deze fout zit.
naar mijn smaak ontbreekt het daar wel eens wat aan en dan krijg je verbittering.
Dat is eeuwig zonde, opvoeders maken minstens net zoveel fouten als zij die opgevoed moeten worden, vaak door slap te zijn en kinderen hun zin te geven om van het gezeur af te wezen, maak je de grootste fouten.
Kortom, rebellie is biologisch nuttig, je kinderen tegen een overmaat daarvan te beschermen, ook.
het kan er vaak heftig aan toe gaan, soms is de trost daar dat je er later samen om kunt lachen. het doel is dan -met vallen en opstaan - bereikt.
Ouders overigens nemen niet zelden een lichte vorm van wraak door hun kleinkinderen vrijheden te gunnen die de ouders zelf niet altijd waarderen.
Probeer ook daarin verstandig te zijn, dat is gezonder voor alle betrokkenen.

Dit komt door de samenwerking tussen ouderen en jongeren. Het is volgens mijn niet iets biologisch maar meer een proces van benadering door de ouderen. Als je als oudere zegt dat iets niet werkt onderzoek dit dan samen en zeg niet achteraf hij of zij maar had moeten luisteren. Zelf hebt ik dit probleem niet gehad in mijn jongere jaren.