Is het waar dat kleurenblinden (rood groen) , beter kleurschakeringen zien ?

Je kent vast wel die kleurenblindheidstestjes waarbij je een cijfer moet herkennen - zie het bijgevoegde plaatje. In dit plaatje ziet iemand die normaal kleuren ziet een 5; iemand die rood-groen-kleurenblind is (de meest voorkomende vorm) ziet echter een 2.

Militaire camouflage camoufleert voor mensen die normaal kleuren kunnen zien. Het is heel moelijk om tegelijk ook te camoufleren voor kleurenblinden.

Een "militaire 2" zou in onderstaand plaatje goed gecamoufleerd zijn - voor normaal ziende mensen. Een kleurenblinde waarnemer zou die goed gecamoufleerde 2 er echter zó uitpikken.

De enige verklaring die ik ervoor kan vinden is dat kleurenblinde mensen in de schemering beter kunnen zien dan niet-kleurenblinde mensen. Kleurenblindheid komt vaker voor bij mensen die verder van de evenaar af wonen. Hoe verder van de evenaar verwijderd, hoe langer de schemertijd duurt. Er is daarom een, nog niet bewezen, theorie dat kleurenblinde mensen meer kans hadden om te overleven, doordat zij beter konden jagen. Want in de schemering komen de dieren tevoorschijn die zich overdag verborgen houden. Een kleurenblinde kan ze dan beter zien dan een niet-kleurenblinde. Wellicht dat dit ook van toepassing is op gecamoufleerde soldaten die in de schemering ongemerkt denken te kunnen naderen. Want een kleurenblinde ziet ze wél.

Kleuren veroorzaken bij het zien een bepaalde onscherpte
die veroorzaakt wordt door het verschil in breking zoals je bij een prisma kunt zien.
Alhoewel chromatische aberratie(vervorming/onscherpte) door de bijzondere opbouw van onze ooglenzen in sterke mate wordt gereduceerd is hij niet afwezig, dat komt sterk tot uiting bij bijvoorbeeld het zien van een laserpunt, veroorzaakt door een purperen laser, ons oog kan daar GEEN stip van maken maar ziet een effect wat lijkt op het kijken door een vette veeg op een glas.
Het zou kunnen zijn dat deze aberratie bij kleurenblinden wel bestaat , maar in de waarneming een kleinere rol speelt.
Daar speelt ook nog iets anders een rol bij, ik stam uit de tijd van de zwart-wit TV en daardoor leerde je in grijstinten te denken en deze zelfs te transponeren naar een gewaarwording als waren er kleuren in het beeld.
Laten we eerlijk zijn, kleur voegt veel toe maar leidt ook erg af van contrastwaarneming.
Je doet of het een of het ander, beiden tegelijk is schijnbaar moeilijk.
Onze ogen kunnen buitengewoon veel kleurschakeringen waarnemen, dat vergt echter veel concentratie.
Een kleurenblinde is meer geoefend in contrast als compensatie en blijkbaar neemt hij daardoor objectief meer helderheidgraduaties waar.
Zo kan een blinde bijna zien door echo's en omgevingsgeluid, iets wat een ziende nimmer op dat niveau zou kunnen leren.
Ik denk dat een kleurenblinde dus en meer getraind is in contrast en mogelijk een scherper beeld krijgt door het (deels) ontbreken van vervorming, inherent aan kleurwaarneming.
Hier speelt ook een sterke rol in het feit dat ons oog voor groen 10X zo gevoelig is als voor rood en 3x zo gevoelig als voor blauw.(ongeveer)
Bij kleurenblindheid speelt dit mogelijk een andere rol.
Vandaar uit gezien is de contrast bij zwart wit dus objectiever dan bij kleurwaarneming.
Mijn antwoord is deels op feiten en deels op mening gebaseerd.