Wanneer gaat een virus muteren?

DNA en RNA zijn continu onderhevig aan mutaties. De replicatie van deze moleculen draait altijd om (bio)chemische reacties onder invloed van enzymen en de zogenaamde externe reactieomstandigheden. Er worden constant kleine foutjes gemaakt in de replicatie; gewoon, omdat er een verkeerd molecuul in de buurt zit, maar vooral ook door b.v. straling (vooral UV) en chemische stoffen die toevallig in het medium aanwezig zijn. De belangrijkste stoffen wat dat betreft worden mutagene stoffen genoemd die in onze praktijk ook vaak kankerverwekkend worden genoemd. Niet alle gemuteerde organismen zullen de mutatie overleven, maar degene die snel aan de omgeving zijn aangepast en levensvatbaar zijn vormen vaak weer een nieuwe generatie en dus ook een nieuw gevaar. Dat geldt voor virussen en ook voor bacteriën, schimmels en gisten.
In de normale microbiologie worden mutaties gebruikt om b.v. de orgnismen bepaalde stoffen te laten produceren (technische microbiologie). Juist in de virologie is de spontane mutatie een probleem door het ontstaan van nieuwe "aangepaste" virussen.
Een (zijdelingse) verwijzing naar mutaties in de microbiologie vind je onder de link.