Hoe bewaart mijn brein al mijn herinneringen?

Er zit geen harde schijf in je hersenen. Er is geen systeem dat hiermee vergelijkbaar is.
In de buurt hiervan komt het langetermijngeheugen. Dat zit onder meer in het achterdeel van de cortex cerebri en de temporale schors.
Daarnaast in de mediale temporale schors (inclusief de hippocampus): het declaratieve geheugen. Beschadiging van de hippocampus of de aangrenzende gebieden in de mediale temporale schors, leidt vaak tot ernstige stoornissen in het vastleggen van nieuwe kennis van feiten en gebeurtenissen.
Het declaratieve geheugen wordt onderverdeeld in het episodische geheugen (ons persoonlijk gekleurd biografisch geheugen voor gebeurtenissen die in het verleden hebben gespeeld) en het semantische geheugen (onze kennis van de wereld: zoals kennis van de taal, weten hoe onze koning heet, en hoe je een ei bakt).
Het semantische geheugen is hechter verankerd in netwerken van de posterieure hersenen. Dit heeft mogelijk te maken met het feit dat in het dagelijks leven semantische kennis of informatie veel intensiever wordt gebruikt dan episodische kennis of informatie. Ook nestelen trauma's zich in het episodische geheugen.
In tegenstelling tot een harde schijf heeft de grootte van het menselijk geheugen geen beperking.
.
Dat je een liedje uit je jeugd nog feilloos kunt nazingen: dit heet het reminiscentie-effect. Het is het effect dat men meer persoonlijke gebeurtenissen herinnert uit de tienerjaren dan uit andere periodes in het autobiografisch geheugen.
Dat veel oudere personen (zoals 60-plussers) zich relatief veel details kunnen herinneren uit de tienertijd hangt mogelijk samen met het feit dat deze periode een belangrijke fase in hun leven was. Wat in deze periode werd beleefd, wordt door de grotere pregnantie of nieuwheid ook beter onthouden. Maar het zou ook kunnen liggen aan het feit dat het geheugen in deze periode gewoon beter werkt dan op latere leeftijd.