Waarom maken oesters soms parels?

Als een oester eet, opent hij zijn schelp een beetje en zuigt plankton naar binnen. Soms drijft er per ongeluk een parasiet, worm of ander beestje mee. Zo'n vreemd ding dat zich vastzet irriteert de oester en hij probeert dat daarom te verwijderen. Wanneer dat niet lukt, beschermt hij zichzelf door een dun laagje parelmoer (bestaande uit plaatjes aragoniet, wat een calcium-carbonaat is) er omheen te bouwen. Zo lang de irritatie er blijft zitten bouwt de oester er meer en meer laagjes omheen. De indringer wordt zo ingekapseld. Er zijn ongeveer 2000 laagjes nodig om een parel met een dikte van 1 millimeter te krijgen. Het duurt dus wel een paar jaar voordat je eindelijk een beetje parel hebt.

Zo'n ongewone reactie is dat niet, want een vergelijkbare reactie kan in het menselijk lichaam gebeuren. Bijvoorbeeld een dikke laag bindweefsel die om een metalen plaatje - dat bij een operatie geplaatst werd - heen groeit.

De reden is altijd dezelfde: irritatie door iets dat er niet in thuishoort.