Kunnen zenuwen beschadigt raken bij een gewone botbreuk? zo ja, hoe herstellen die zich?

Ook bij een arm- of beenbreuk kán het gebeuren dat er een zenuw beschadigd raakt. Hoe meer het bot verplaatst is, hoe groter die kans. Bij bijvoorbeeld greenstick-fracturen, zoals je die bij kinderen vaak ziet ('twijgbreuk') komt een zenuwbeschadiging (vrijwel?) niet voor, omdat hierbij het bot breekt, maar binnen het botvlies blijft. Bij open fracturen waarbij scherpe botstukken door de huid heen steken, is het risico dat er onderweg van de plaats van het bot naar de huid iets beschadigd raakt (bijvoorbeeld een bloedvat of een zenuw) logischerwijs weer veel groter. De meeste breuken behoren niet tot één van die categorieën; als dan de botvlakken netjes op elkaar staan dan is de kans op beschadiging niet zo groot, bij grotere verplaatsing neemt de kans toe. Ook de plaats van de breuk maakt hierin uit.

Maar wanneer er in het been of in een arm een zenuw beschadigd raakt, is het resultaat nooit zo dramatisch als wanneer er in het ruggenmerg iets beschadigt. In de eerste plaats is het risico op beschadiging bij een breuk en/of verplaatsing van een ruggenwervel zoveel groter omdat de zenuwbaan daar zo dicht langs loopt. In het been is de anatomie niet zodanig dat bijvoorbeeld de grote beenzenuw vlak naast het bot loopt, wat het risico op een zenuwbeschadiging door een breuk verkleint. Maar daarbij gaat het in de rug om veel grotere en belangrijkere zenuwen. Zelfs op het laagste niveau, waar nog niet eens sprake is van verlamming in de benen, zorgt een volledige uitval voor schade in de functie van blaas, darmen en het genitale gebied. Alles daarboven zorgt bovendien voor uitval van hele gebieden in de voeten, benen en - nog verder naar boven - de armen en zelfs de spieren die we gebruiken om te ademen (bij nekbreuken). Bij en zenuwbeschadiging in het been zal het in de meeste gevallen gaan om vrij oppervlakkige schade zoals een dove plek op het been, of in ernstiger situaties het ontstaan van een zgn. klapvoet, waarbij de heffunctie van de voet is aangetast. Hierdoor 'klapt' de voet naar beneden (de positie alsof je het gaspedaal intrapt) wanneer de voet wordt opgetild, waardoor iemand gemakkelijk struikelt. Dat is natuurlijk een heel vervelend probleem, maar met een speciale spalk of schoenaanpassing kan iemand vaak prima lopen. Dat zal voor iemand met een volledige dwarslaesie niet mogelijk zijn (op de allerlaagste niveaus na).