Hoe wordt de bloeddruk gereguleerd in het lichaam?

Er zijn twee regelmechanismen.
Op korte termijn "meten" de baroreceptoren in de halsslagader de bloeddruk, en melden dat terug naar je hersenen. Die zorgen voor een vaatverwijding, waardoor de bloeddruk (snel) weer daalt.
Op de lange termijn zorgen je nieren voor een constante bloeddruk, door in geval van te hoge bloeddruk sneller urine (=vocht) uit de bloedbaan te verwijderen. Dit kan gestimuleerd worden door "plaspillen".

Het lichaam beschikt over een ingewikkeld systeem waarmee de bloeddruk wordt gereguleerd. Constant wordt de bloeddrukwaarde gepeild, zodat afwijkingen direct kunnen worden gecorrigeerd. Dit systeem kan worden beschreven aan de hand van de systeemtheorie, in termen van sensor, comparator en effector.
-De sensor
In de vaatwanden van de aorta en de arteria caroticus (slagader die het bloed richting de hersenen voert) bevinden zich rekgevoelige lichaampjes die de druk waarnemen: baroreceptoren. Als reactie op deze druk geven zij een elektrisch signaal af naar de hersenen. Bij een verhoogde bloeddruk neemt de frequentie van dit signaal toe, terwijl er bij een verlaagde bloeddruk een frequentie-afname is.
-De comparator
In de hersenen wordt de bloeddrukwaarde vergeleken met de streefwaarde. In geval van een afwijkende waarde, wordt een compensatiemechanisme in gang gezet. Twee hersengebieden zijn betrokken bij de aansturing hiervan: de hypothalamus en het cardiovasculaire controlecentrum.
-Effectoren
Indien de afwijkende bloeddruk gepaard gaat met een afwijkend bloedvolume (ofwel: een teveel of tekort aan bloed is de oorzaak van de afwijkende bloeddruk), produceert de hypothalamus meer of minder van het anti-diuretisch hormoon (ADH). Dit hormoon stuurt de vochtregulatie van de nieren aan: hoe meer ADH, des te meer vocht er wordt vastgehouden in het lichaam.
Directe correctie van een verhoogde of verlaagde bloeddruk vindt via het cardiovasculaire controlecentrum plaats. Dit zorgt via zenuwbanen voor een verhoging van de bloeddruk door het stimuleren van de hartfrequentie en de kracht waarmee het hart samentrekt (en daarmee het slagvolume van het hart).