Vanaf welke leeftijd heb je besef dat je leeft?

Op deze http://www.anababa.nl/ontwikkeling/kind en op deze website http://www.anababa.nl/ontwikkeling/zelfbeeld is daar veel interessants over te lezen.

Het lijkt erop dat een kind rond zijn achtste jaar beseft dat hij leeft. Op de website http://www.anababa.nl/ontwikkeling/kind staat bijvoorbeeld:

"Met 8 jaar wordt hij zich bewust van zijn plaats tegenover anderen, en van onze plek als mensen in het heelal.".

Ik ben geboren in september 1942 en heb bewust het einde van de oorlog mee gemaakt.
Ook weet ik nog een korte periode vlak voor het einde van die oorlog.
Mijn eerste ritje achter op de fiets van mijn vader, naar de peuterschool.
Ik vond het daar niets, ik wilde weer graag naar huis, waar het stil en veilig was, dat was mijn leven en daar was ik me zeer van bewust.
Dus ja, voor mij zelf vanaf de leeftijd van ongeveer 2.5 jaar.
Echter voor veel mensen aanzienlijk later.

Al op kleuterleeftijd krijgen kinderen een koppigheidsfase. Dan gaan ze zelf eens beslissen wat ze kunnen/mogen/willen en zullen doen. Dan hebben ze een eigen willetje en ze laten het ook horen.

Ik is dan een woord dat ze kunnen gebruiken. Daarvoor is het meestal dat ze over zichzelf in de derde persoon praten.
Ann wil een boke.
Ik wil een boke.

Verder kan je ook zeggen
in de baarmoeder kunnen ze niets zelf doen. Bewegen wel maar...
na de geboorte zijn het ook meer reflexen en pas door herhaaldelijk te oefenen leren ze hoe ze hun eigen hand (of welk deel dan ook ) bewegen.
Dat kan je ook zien als een vorm van besef. Ik wil die beer daar,... ik grijp die beer. Of in de taal van jonge kinderen. Ann ziet beer,... Ann grijpt beer.

Vanaf een jaar of 2 kan een kind zichzelf herkennen.
Dat kan ook 'levensbesef' zijn. Dat ben ik.

Waar ligt de lijn, wat is het minimum dat je nodig hebt...

Ook wil ik zeggen dat het idee dat dieren geen besef hebben, ik niet volg.
Ja er zijn instincten, maar
Hoeveel katten voelen hun einde niet naderen en zonderen zich af om privé te sterven. Dat is puur trots.
Olifanten herkennen skeletten van anderen. Gaan begraafplaatsen opzoeken om te treuren over hun dierbaren.
Dolfijnen die hun jong omhoog houden zodat het toch zou blijven ademen.
Apen die gebarentaal kennen en hele zinnen kunnen zeggen. Echt specifiek hoe ze zich voelen, wat ze willen, zagen...

Is het besef dat dood bestaat ook niet een verwant aan het 'ik leef'.
Een beetje in de zin van het donker is er als het licht er niet is.
Ik ga niet zo ver om te zeggen dat ze alles hetzelfde denken... maar zeker de meer hogere dieren mag je niet onderschatten.

Het besef DAT je leeft, ontstaat al in het prille beging van je leven, wie jonge kinderen in de dreumesleeftijd observeert zal dat kunnen zien. Zo tussen de 1 en 3 jaar commun iceert en manipuleert de kleine er al lustig op los en het eigen ikje laat zich gelden.
Veel mensen weten zich van die tijd zich dingen te herinneren maar soms echter is het een herbeleving van wat anderen je over die tijd verteld hebben.
Het is je dan niet duidelijk of het autentieke herinneringen zijn.
Daarom richt ik me maar op hetgeen wat wetenschappers met studie en (medische) technieken aan activiteiten in het jonge brein kunnen aantonen.
Ik neem dan even afstand van de gedachte dat we allemaal deel uitmaken van een duracellbatterij (die gaan tenminste enige tijd mee) zoals "the matrix "laat zien.
Recent twee keer opa geworden en in de taak van zorgopa heb ik wel gezien dat kleine kinderen al HEEL vroeg terugkoppeling ontwikkelen en daar hun voordeel mee doen.
Wat vrij lang duurt is dat een kind beseft dat andere kinderen anders denken en zijn dan het eigen beleven, zolang bezit van enig gewild speelgoed een conflict veroorzaakt, altruisme is iets wat zich ook moet ontwikkelen, net als empathie alhoewel sommigen dat nooit leren. Als je retrospectie/zelfbewustzijn ziet als bewijs van bestaansbesef kun je uitgaan van de eerder genoemde leeftijd.