Hét vraag- en antwoordplatform van Nederland

Is het dode punt tijdens het sporten het moment (of ongeveer) dat het lichaam overstapt op vet verbranding?

Tijdens het sporten kom je vaak na zo'n 20 a 30 minuten op een dood punt terecht. Als je daar doorheen gaat, kom je vaak in een soort rust waarbij je nog best wel lang door kan gaan.

Komt dit moment (ongeveer) overeen met het moment dat je lichaam overstapt van suikerverbranding op vetverbranding?

9 jaar geleden
in: Biologie
4.9K
Ritsuka
9 jaar geleden
nog nooit zo'n dood punt gehad.
Castle
9 jaar geleden
Ik wel bij duurloop. Eerst wordt je moe en alles begint tegen te werken (ademhaling, spieren die wat minder willen) en vervolgens kom je op een punt waarin het lijkt dat je de rest van de dag wel door zou kunnen rennen. Ik heb me echter nooit bezig gehouden met de soorten verbrandingen die we hebben. Suikerverbranding was toch voor hele korte momenten te pieken. Ik kan het fout hebben.
Thecis
9 jaar geleden
@Ritsuka.
Dat kan je op 2 manieren opvatten. 1 daarvan is dat je niet sport ;-) Met rennen heb je dat meestal. Eigenljik met veel duursporten. Met de interval-sporten (voetbal, honkbal, vechtsporten, etc) heeft men er eigenlijk geen last van omdat je telkens even kan "rusten".
Cryofiel
9 jaar geleden
Is wat je beschrijft niet de "runners' high"? Dan zou het de endorfineproductie zijn die je voelt.
Ritsuka
9 jaar geleden
@thecis: haha, ik sport wel hoor.
Maar ik doe voornamelijk krachttraining, daar merk ik het niet echt.
Dit weekend ga ik Mud Masters 12 km doen, daar merk ik wel eens dat de eerste 2 km wat lastiger gaat, dan moet ik gewoon nog even op gang komen, daarna voelt het iets makkelijker.
Thecis
9 jaar geleden
@Cryofiel,
Nee, de runners high komt daarna pas. Het is inderdaad een beetje zoals Ritsuka beschrijft, het lijkt alsof je op gang moet komen en dan gaat het gemakkelijker. Maar het gevoel is wel wat zoals Castle beschrijft. Het voelt alsof je de hele dag door kan rennen. Daaruit ontstaat wel die runners high waardoor je nog langer door gaat (maar ik kan je verzekeren dat ik na een uur rennen echt geen high ervaar)

Heb je meer informatie nodig om de vraag te beantwoorden? Reageer dan hier.

Het beste antwoord

Bij geringe of kortdurende is deze aeroob( (suikerverbranding met zuurstof), bij zware belasting wordt deze op den duur anaeroob (vetverbranding) waarbij soms aangehouden wordt, een contunue inspanningshartslag van >130 BPM)en een inspanningwsduur van ongeveer 10-15 minuten.
Dit verschilt echter individueel heel sterk.

Toegevoegd na 11 minuten:
De overgang is geen sprong maar geschiedt geleidelijk waarbij bv. de hersenen ALTIJD aerobe verbranding houden en dan uit vet suiker wordt gemaakt (via glycogeen) door de lever.
Bij duursporten wordt de werkelijke fysieke prestatie uit vetverbranding gerealiseerd, wanneer ook dit tekort schiet wordt (lichaams)eiwit gemetaboliseerd .
Je lichaam kan dus op velerlei wijze energie uit voedingstoffen vrijmaken maar het zijn de spieren die (onder normale (sport) omstandigheden meerdere verbrandingsprocessen (metabolisering) het effectiefst gebruiken. Uiteindelijk gaat het bij energietransformatie via de mitochondrien om het omzetten van ADP in ATP en de verbruiker zet de ATP weer om in ADP.
Het is dus niet eenduidig aan te geven of je dode punt tijdens het sporten de suikerverbranding vervangt voor vetverbranding, dat is te simpel gesteld maar het is waarschijnlijk deels waar.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden

Andere antwoorden (1)

Heum, niet noodzakelijk.

Er zijn twee aspecten, en ik vermoed dat je sterk verwijst naar lopen.

Het 'nulde' (ipv eerste) dodepunt is meestal als je je moet omkleden om te sporten. Bij koud weer is dit zelfs het zwaarste punt...

Het eerste punt is dat je normaal pas goed begint te zweten vanaf 20 plusuten (excuses, ik gebruik niet graag het tegengestelde van 'plus'), dus er is inderdaad een serieuze omschakeling na meer dan een kwartier bij je lichaam. In zekere zin is dat zelfs de opwarmingsfase. Dan pas heeft je metabolisme door dat het geen kortetermijn inspanning is. Tot op dat moment is er immers zoveel reserve aan 'brandstof' in je bloed en spieren, dat je lichaam er vrij normaal mee omgaat.

Het eerste dode punt dat jij daarmee bedoelt, is eigenlijk dat intussen de afvalstoffen zich ophopen van de letterlijke verbranding, oxidatie van je koolhydraten. Enerzijds is de vlotte suiker op, en anderzijds moet er water afgestoten worden, waarbij kalium en dan natrium(chloride) je je zoute zweet geeft, terwijl je ademhaling ook serieus wat koolstofdioxide vormt. Dit dode punt kenmerkt zich vervolgens ook door het feit dat je hier 'trager' begint te lopen. Niet omdat het op zich moeilijker gaat, maar omdat je lichaam ook dit afvalproces extra moet activeren en dan langzaam ook begint met je reserves (nut van cholesterol en zelfs verzadigde vetzuren is hierbij NIET te onderschatten) om te zetten in bruikbare energie. Ook eiwitten komen zelfs om het hoekje kijken, maar dat is dan nog meer in het herstelproces (van 6 uren tot 4 dagen, de nieuwe Garmin Fenix 3 wil ik overigens graag om dat beter op te volgen en zal dan mijn Forerunner 910XT verkopen die enkel de efficiëntieindex geeft waarbij 5.0 overtrainen is en net destructief voor je spieren).

Het wordt trouwens niet gedocumenteerd, maar hier zie ik ook bij mijn hond, als ik die dan drinken geef, dat dit niet alleen positief, maar ook nog meer vertragend werkt. Nochtans is het goed hier een klein slokje water te nemen (ik doe dat zelf niet, ik ga altijd graag voor een uitputtingsslag omdat dan ook mijn reserves aangesproken worden en ik denk dat dit 'kankerwerend' is, maar dat staat helemaal niet wetenschappelijk vast, integendeel eerder).

Een tweede aspect van dit dode punt, is dat bepaalde spieren in ons lichaam het nu eenmaal niet langer volhouden dan een half uur: beenspieren ok, armspieren ok, maar buikspieren: Nee, deze verslappen waardoor het lopen je 'dood' maakt.
(Lees meer...)
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Verwijderde gebruiker
9 jaar geleden
Het volgende dode punt, hangt een beetje af van training, maar tussen 20 en 30 km is voor mij echt dodelijk (zeker omdat ik noch eet noch drink) en dan ook je reservesysteem plots stopt en je been + armspieren dan ook uitgeput raken. Naar het schijnt gaat het dan volgens mijn marathonbroers wel beter tussen 30 kilometer naar de marathon maar mij lukt dat dus niet. Zondag laatst nog probleemloos half uur van Brugge naar Damme, dan vertraagd omwille van het zweten in het zonnetje maar met koude wind, dan probleemloos door tot 10 km in Vivenkapelle, maar in terugweg langs Sijsele en Rijkeveldebos (wonderbaarlijk mooi, één lang looporgasme) verminderd het tempo van Tervuerense Herder Eclipse en mijzelf verder en na 20 km en stoppen bij een vriendin en andere broer (van de zeven) bij mij, was ik pas echt... 'dood'. Mijn achillespees en mijn rechter knie leken het dan te begeven. Dit soort vragen zijn wonderbaarlijk, want sportmannen leren op deze manier net aan hun grenzen op wonderbaarlijke wijze hun lichaam kennen. Doe zo verder, want elke mens is ook een beetje net anders, en die cycli verschillen ook naargelang je starttempo maar ook het seizoen (je zweet anders in de winter dan in de zomer) en naargelang je 'maandstonden' (bij mannen tussen de drie weken en drie maand, nauwkeuriger lijkt men die androcyclus niet te kunnen bepalen) of gemoedstoestand, waarbij echte verliefdheid natuurlijk je in staat stelt om plots zonder voorbereiding een marathon uit te lopen als het maar naar dat lief is...

Weet jij het beter..?

Het is niet mogelijk om je eigen vraag te beantwoorden Je mag slechts 1 keer antwoord geven op een vraag Je hebt vandaag al antwoorden gegeven. Morgen mag je opnieuw maximaal antwoorden geven.

0 / 5000
Gekozen afbeelding